ΔΠΑ:Τρόπος καταβολής σύνταξης σε περίπτωση οφειλής ασφαλιστικών εισφορών
ΔΠΑ 11240/2019, 17ο Τμήμα
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 30 παρ. 2 του π.δ. 258/2005 και 61 του ν. 3863/2010 (του τελευταίου εφαρμοζομένου ως εκ του χρόνου υποβολής από τον ασφαλισμένο αίτησης για συνταξιοδότηση), συνάγεται ότι, όταν το ποσό της κύριας οφειλής από ασφαλιστικές εισφορές του ασφαλισμένου προς τον Ασφαλιστικό Φορέα (Α.Φ.), στον οποίο υποβάλλεται αίτηση για συνταξιοδότηση, είναι μεγαλύτερο από το ποσό που αντιστοιχεί σε τριάντα (30) μηνιαίες συντάξεις κατώτατων ορίων λόγω γήρατος που ορίζονται για κάθε ασφαλιστικό οργανισμό, με ανώτατο όριο το ποσό των 15.000 ευρώ, τα αρμόδια όργανα του τελευταίου είναι υποχρεωμένα να γνωστοποιήσουν εγγράφως στον ασφαλισμένο, που ζητεί τη χορήγηση σύνταξης, ποιο είναι το ύψος της κύριας οφειλής το οποίο υπερβαίνει το ανωτέρω όριο καθώς και το ποσό των τυχόν πρόσθετων επιβαρύνσεων (βλ. ΔΕΑ 419/2018, σκ. 3, ΔΕΠατ 629/2018 σκ. 8, πρβλ. ΔΕΑ 1571/2018 σκ. 7, ΔΕΘεσ 803/2018, σκ. 10). Αντιθέτως, εάν το οφειλόμενο ποσό προσαυξημένο με τα πρόσθετα τέλη και λοιπές επιβαρύνσεις δεν υπερβαίνει το ως άνω όριο, η σύνταξη καταβάλλεται από την ημερομηνία που ορίζουν οι καταστατικές διατάξεις του Α.Φ., τα δε οφειλόμενα ποσά συμψηφίζονται ή παρακρατούνται από τα ποσά των συντάξεων, σε ίσες μηνιαίες δόσεις, οι οποίες δεν μπορούν να είναι περισσότερες από σαράντα (40). Εν προκειμένω, το οφειλόμενο ποσό πράγματι δεν υπερέβαινε το προαναφερθέν ανώτατο όριο. Ως εκ τούτου, μη νόμιμα απονεμήθηκε στον προσφεύγοντα σύνταξη γήρατος από την πρώτη του επόμενου της εξόφλησης των οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών μήνα. Ακυρώνει την απόφαση της ΤΔΕ και αναγνωρίζει ότι ο προσφεύγων δικαιούται να λάβει σύνταξη γήρατος από την πρώτη του επόμενου μήνα εκείνου της υποβολής των δικαιολογητικών διακοπής της επαγγελματικής του δραστηριότητας, όπως ορίζουν, άλλωστε, οι καταστατικές διατάξεις του Ο.Α.Ε.Ε..
Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών
