Μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο - ΑΠ 33/2019
Με την υπ’ αριθμ. 33/2019 απόφαση του Ζ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, έγινε δεκτή η αναίρεση της 570/2018 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θράκης, η οποία έκρινε τον αναιρεσείοντα ένοχο για το αδίκημα της κατ’ εξακολούθηση μη πληρωμής βεβαιωμένων χρεών στο Δημόσιο.
Συγκεκριμένα, απορριφθέντος του αιτήματος περί αναστολής της ποινικής διαδικασίας λόγω ρύθμισης της οφειλής, ο αναιρεσείων κρίθηκε ένοχος του αδικήματος του άρθρου 25 παρ. 1 του Ν. 1882/1990, με αναγνώριση του ελαφρυντικού της έμπρακτης μετάνοιας, λόγω καταβολής μέρους του οφειλόμενου από αυτόν ποσού.
Κατά την κρίση του Ακυρωτικού, λόγω των υπαρχουσών ασαφειών και αντιφάσεων, το δικαστήριο της ουσίας όχι μόνο δεν περιέλαβε την ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία που απαιτείται αλλά υπέπεσε και στα νομικά σφάλματα της απόλυτης ακυρότητας κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο και της θετικής υπέρβασης εξουσίας, ιδρύοντας τους αναιρετικούς λόγους του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄, Ε΄, Α΄ και Η΄. Συγκεκριμένα, απορρίπτοντας το αίτημα αναστολής της ποινικής διαδικασίας, με την αιτιολογία του κινδύνου για επικείμενη παραγραφή, ενώ με την ίδια απόφαση ανέστειλε την διαδικασία λόγω ρύθμισης συγκεκριμένες οφειλής, δημιούργησε αντιφάσεις και λογικά κενά, και κατά συνέπεια υπέπεσε στις πλημμέλειες της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και νόμιμης βάσης. Επιπλέον, η ίδια πλημμέλεια συνιστά απόλυτη ακυρότητα κατά το άρθρο 171 παρ. 1 εδ. γ΄ ΚΠΔ, λόγω της παράλειψης του δικαστηρίου της ουσίας να ελέγξει αν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναστολής της ποινικής διαδικασίας.
Για τους ως άνω εκτιθέμενους λόγους, ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την προσβαλλόμενη απόφαση, παραπέμποντας την για νέα κρίση.
Για το πλήρες κείμενο της απόφασης μπορείτε να ανατρέξετε στον ακόλουθο σύνδεσμο.
Επιμέλεια: Γεωργία Αρχοντή / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις
Η απόρριψη του αιτήματος αναστολής της ποινικής διαδικασίας, με την αιτιολογία του κινδύνου για επικείμενη παραγραφή, παράλληλα με την αναστολή της διαδικασίας λόγω ρύθμισης συγκεκριμένες οφειλής, δημιουργεί αντιφάσεις και λογικά κενά, και κατά συνέπεια το δικαστήριο της ουσίας υπέπεσε στις πλημμέλειες της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και νόμιμης βάσης.
Source/ Author:www.areiospagos.gr
