Απόφαση 144/2019 ΣτΕ- Κατάργηση της δίκης

Απόφαση 144/2019 ΣτΕ- Κατάργηση της δίκης

Με τις διατάξεις του άρθρου 32 του π.δ. 18/1989 (Α΄ 8), ως ισχύει, ορίζεται ότι «1. […] 2. Καταργείται … η δίκη αν μετά την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως και έως την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης, η προσβαλλόμενη πράξη έπαυσε για οποιοδήποτε λόγο να ισχύει, εκτός αν ο αιτών επικαλείται ιδιαίτερο έννομο συμφέρον που δικαιολογεί τη συνέχιση της δίκης. ]…] 3. Αν η κατά την προηγούμενη παράγραφο παύση της ισχύος της προσβαλλόμενης πράξεως οφείλεται στο ότι αυτή ήταν περιορισμένης ισχύος και μετά τη λήξη της εκδόθηκε νεότερη πράξη ομοίου περιεχομένου ή στο ότι αυτή τροποποιήθηκε ή αντικαταστάθηκε με πράξη η οποία εξακολουθεί να είναι δυσμενής για τον αιτούντα, η δίκη δεν καταργείται αν ο αιτών προβάλλει με δικόγραφο, κατατιθέμενο έξι (6) πλήρεις ημέρες πριν από την πρώτη συζήτηση της υποθέσεως, σχετικό ισχυρισμό και ζητήσει τη συνέχιση της δίκης. Με το δικόγραφο αυτό, ο αιτών μπορεί να προβάλει και νέους λόγους ακυρώσεως, στρεφόμενους κατά της νέας πράξεως. […]».

Κατά την έννοια της ως άνω παραγράφου 2 του άρθρου 32, η οποία συνάδει προς τα άρθρα 20 παρ. 1 και 95 παρ. 1 του Συντάγματος και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ και εφαρμόζεται και επί κανονιστικών πράξεων, οι τυχόν βλαπτικές για τον αιτούντα διοικητικής φύσεως συνέπειες τις οποίες έχει προκαλέσει η προσβαλλόμενη πράξη και οι οποίες διατηρούνται και μετά τη λήξη της ισχύος της, τότε και μόνον δικαιολογούν τη συνέχιση της ακυρωτικής δίκης, αν ο αιτών τις επικαλεσθεί και τις αποδείξει προκειμένου να επιτύχει την άρση τους με την ακύρωση της πράξης, εφόσον δεν είναι δυνατόν να ανατραπούν με την άσκηση άλλων προβλεπόμενων ένδικων βοηθημάτων. Εξάλλου, η διάταξη της παραγράφου 3 του ίδιου άρθρου, η οποία αποσκοπεί στην εν γένει οικονομία της δίκης, προκειμένου να μην εξαναγκάζονται οι διάδικοι σε αλλεπάλληλες δίκες όταν η Διοίκηση εν εκκρεμοδικία αντικαθιστά ή τροποποιεί την προσβληθείσα διοικητική πράξη ή εκδίδει νέα ομοίου με αυτήν περιεχομένου, εφαρμόζεται μόνον όταν οι διάδικοι επιλέγουν να μην ασκήσουν, επί πλέον της ήδη ασκηθείσας από αυτούς εκκρεμούς αιτήσεως ακυρώσεως, και νέα, αυτοτελή αίτηση ακυρώσεως κατά της χρονικώς μεταγενέστερης πράξεως, η οποία αντικαθιστά ή τροποποιεί την ήδη προσβληθείσα πράξη ή έχει όμοιο με αυτήν περιεχόμενο. Συνεπώς, οι διάδικοι οι οποίοι έχουν ανοίξει δίκη με αίτηση ακυρώσεως κατά διοικητικής πράξεως, απαραδέκτως ζητούν στα πλαίσια της δίκης αυτής την εφαρμογή της ανωτέρω διάταξης, όταν έχουν ασκήσει μεταγενεστέρως και νέα, αυτοτελή αίτηση ακυρώσεως κατά πράξεως με την οποία τροποποιείται ή αντικαθίσταται η ήδη προσβληθείσα από αυτούς ή κατά πράξεως ομοίου με αυτήν περιεχομένου.

Ισχυρισμοί, όμως, αναφερόμενοι σε ζημία οικονομικής μόνον φύσεως και όχι σε βλαπτικές, διοικητικής φύσεως, συνέπειες, οι οποίες δημιουργήθηκαν κατά την διάρκεια ισχύος της προσβαλλομένης πράξεως από την πράξη αυτή και διατηρούνται και μετά την λήξη της ισχύος της, δεν στοιχειοθετούν, ιδιαίτερο έννομο συμφέρον δυνάμενο να δικαιολογήσει την συνέχιση της δίκης παρά την λήξη ισχύος της προσβαλλομένης πράξεως.

Επιμέλεια: Μαρία-Ιππολύτη Μαστακούρη

Το δικαστήριο κηρύσσει την δίκη κατηργημένη και διατάσσει την επιστροφή του παραβόλου.