Απόφαση 83/2018 ΣτΕ (Τμήμα Δ΄): Απαγόρευση προβολής τηλεοπτικών διαφημίσεων δεισιδαιμονικού περιεχομένου.

Απόφαση 83/2018 ΣτΕ (Τμήμα Δ΄): Απαγόρευση προβολής τηλεοπτικών διαφημίσεων δεισιδαιμονικού περιεχομένου.

Εν προκειμένω ζητείται η ακύρωση της υπ’ αριθμ. 82/2013 αποφάσεως του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (Ε.Σ.Ρ.) με την οποία επιβλήθηκε σε βάρος ανώνυμης εταιρείας, ιδιοκτήτριας τηλεοπτικού σταθμού, η διοικητική κύρωση του προστίμου ποσού ύψους 20.000 ευρώ για παραβάσεις της ραδιοτηλεοπτικής νομοθεσίας.

Συγκεκριμένα, στο άρθρο 4 παρ. 2 του υπ’ αριθμ. 3/1991 Κανονισμού του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης περί «Κώδικος Δεοντολογίας ΡαδιοτηλεοπτικώνΔιαφημίσεων» ορίζονται τα εξής: «Ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός οφείλει να μη μεταδίδει διαφημίσεις οι οποίες: α. […] ζ. εκμεταλλεύονται τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες των ανθρώπων, […]». Περαιτέρω στο άρθρο 2 του π.δ. 100/2000 ορίζονται τα εξής: «Για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος διατάγματος θεωρούνται ως α) … γ) ‘τηλεοπτική διαφήμιση’, κάθε μορφή τηλεοπτικού μηνύματος που μεταδίδεται, έναντι πληρωμής ή αναλόγου ανταλλάγματος ή για λόγους αυτοπροβολής από μία δημόσια ή ιδιωτική επιχείρηση στα πλαίσια εμπορικής, βιομηχανικής ή βιοτεχνικής δραστηριότητας ή άσκησης ελευθέρου επαγγέλματος, με σκοπό την προώθηση της παροχής αγαθών ή υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων ακινήτων, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, έναντι πληρωμής ή αναλόγου τιμήματος. δ) … στ) ‘τηλεπώληση’ η μετάδοση άμεσων προσφορών προς το κοινό με σκοπό την παροχή, έναντι πληρωμής αγαθών ή υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων ακινήτων, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων». Στην παρ. 4 του άρθρου 5 του ιδίου προεδρικού διατάγματος ορίζονται τα εξής: «Οι τηλεοπτικές διαφημίσεις παροχής άλλων υπηρεσιών μέσω τηλεπικοινωνιακών ή άλλων συναφών μέσων πρέπει να αναφέρουν στην ελληνική γλώσσα και σε δραχμές την τιμή χρέωσης ανά πρώτο λεπτό της ώρας, με τρόπο ώστε να παρέχεται στον καταναλωτή η πραγματική δυνατότητα να πληροφορείται την τιμή των υπηρεσιών».

Στην υπό εξέταση περίπτωση λάμβανε χώρα προβολή διαφημιστικών μηνυμάτων που αφορούσαν την παροχή υπηρεσιών αστρολογικών προβλέψεων και χαρτομαντειών μέσω τηλεφωνικής γραμμής αυξημένης χρέωσης. Με τα μηνύματα αυτά, προτρέπονταν οι τηλεθεατές να καλέσουν αριθμούς υψηλής χρέωσης από σταθερό ή κινητό τηλέφωνο, προκειμένου να λάβουν υπηρεσίες που συνίσταντο σε εξατομικευμένες μελλοντολογικές προβλέψεις, από πρόσωπα που διατείνονταν ότι διαθέτουν ικανότητες ενόρασης.  Η εν λόγω προβολή συνιστά παράβαση του άρθρου 4 παρ. 2 περ. ζ του Κανονισμού 3/1991 του Ε.Σ.Ρ., όπως ορθώς έκρινε η Αρχή, ενώ δεν απαιτείτο, για την πληρότητα της αιτιολογίας της προσβαλλομένης πράξεως ειδικότερη περιγραφή του περιεχομένου των εν λόγω διαφημιστικών μηνυμάτων ή η αναφορά επί πλέον στοιχείων για την θεμελίωση της κρίσεως ότι συνέτρεχε εκμετάλλευση των δεισιδαιμονιών και των προλήψεων του τηλεοπτικού κοινού.

Επιμέλεια: Αγγελική Μπουρσινού/Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις

Κατά τη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 4 του π.δ. 100/2000 ,στην έννοια της τηλεοπτικής διαφήμισης υπάγεται ειδικώς η προώθηση παροχής υπηρεσίας μέσω τηλεπικοινωνιακών ή άλλων συναφών μέσων.