Απάτη του Δήμου λόγω προσκόμισης νοθευμένου απολυτήριου Λυκείου – Απόφαση 128/2018 ΑΠ

Απάτη του Δήμου λόγω προσκόμισης νοθευμένου απολυτήριου Λυκείου – Απόφαση 128/2018 ΑΠ

Το ΣΤ’ τμήμα του Αρείου Πάγου στην υπ’ αριθμ. 128/2018 απόφασή του πραγματεύεται τις προϋποθέσεις των οποίων η συνδρομή κρίνεται απαραίτητη για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της απάτης (ΠΚ 386 παρ. 1) με την προσκόμιση νοθευμένου απολυτήριου Λυκείου.

Εν προκειμένω, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, δικάσαν κατ’ έφεση, κήρυξε με την υπ’ αριθμ. 37868/2016 απόφασή του την ενοχή του αναιρεσειόντος Γ. Μ. για το αδίκημα της απάτης σε βάρος του Δημοσίου κατ’ εξακολούθηση (ΠΚ 386 παρ. 1 σε συνδυασμό με ΠΚ 98) για το χρονικό διάστημα από 01/11/2009 έως 2014, επιβάλλοντας την ποινή της επτάμηνης φυλάκισης. Σε μία περαιτέρω επισκόπηση, κατόπιν συνεκτίμησης όλων των αποδεικτικών μέσων, το Δικαστήριο της ουσίας έκρινε ότι ο αναιρεσειών με σκοπό παράνομο περιουσιακό όφελος παρέστησε εν γνώσει του ψευδώς ότι είναι απόφοιτος Λυκείου, νοθεύοντας και προσκομίζοντας απολυτήριο Λυκείου, ούτως ώστε να πείσει το Δήμο για τη μετάταξη του από τη θέση του εργάτη στη Διεύθυνση καθαριότητας σε άλλη θέση. Συνεπεία τούτου ήταν η πρόκληση περιουσιακής ζημίας σε βάρος της Διεύθυνσης Ανθρωπίνου Δυναμικού ανερχόμενης στο ποσό των 18.871 ευρώ. Παράλληλα, το Πλημμελειοδικείο αποφάσισε την οριστική παύση της ποινικής δίωξης του κατηγορουμένου για το μερικότερο διάστημα από 01/01/2009 έως 31/10/2009 λόγω παραγραφής, εφόσον είχε παρέλθει πενταετία μέχρι την επίδοση του κλητήριου θεσπίσματος στις 13/10/2014.

Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο προέβη στην αναίρεση της προσβαλλόμενης απόφασης, καθότι διαπίστωσε αφενός εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των ουσιαστικών ποινικών διατάξεων 386 παρ. 1 και 98 ΠΚ, αφετέρου έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της απόρριψης του αυτοτελούς ισχυρισμού περί παραγραφής. Ειδικότερα, έκρινε ότι πρόκειται για άπαξ διάπραξη της εγκληματικής ενέργειας της απατηλής συμπεριφοράς εκ μέρους του αναιρεσειόντος (και όχι εξακολουθητικής) , καθότι χρόνος τέλεσης της πράξης αυτής θεωρείται η 12/06/2007, οπότε προσκόμισε νοθευμένο απολυτήριο Λυκείου, διατεινόμενος ότι είναι απόφοιτος Λυκείου, με σκοπό την παραπλάνηση του Δήμου και τη μετάταξή του. Έτσι, καθίσταται αδιάφορος ο μεταγενέστερος χρόνος από 01/11/2009 έως 2014, κατά τον οποίο επήλθαν οι περιουσιακές ζημίες εις βάρος του Δήμου ως αποτέλεσμα της πλάνης του. Επιπρόσθετα, στην προσβαλλόμενη απόφαση δε διαφαίνεται καμία απάντηση σχετικά με τον παραδεκτά και νόμιμα προβληθέντα αυτοτελή ισχυρισμό περί εξάλειψης του αξιοποίνου της ανωτέρω ενέργειας λόγω παραγραφής.    

Τέλος, το ΣΤ’ Τμήμα του Αρείου Πάγου έπαυσε οριστικά την ποινική δίωξη του αναιρεσειόντος λόγω παραγραφής. Η κρίση του αυτή διαμορφώθηκε από το γεγονός ότι, αφού η πλημμεληματική πράξη της απάτης διενεργήθηκε από τον αναιρεσειόντα στις 12/06/2007 και η συζήτηση επί της υπό κρίση αίτησης διεξήχθη στις 10/10/2017 (η δε διάσκεψη στις 17/10/2017), παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της οχταετίας, οπότε εξαλείφθηκε το αξιόποινο της πράξης. Άλλωστε, το Δικαστήριο διαθέτει τη δυνατότητα της απόφασης αυτής (περί οριστικής παύσης της ποινικής δίωξης), αφού η αίτηση αναίρεσης είναι τυπικά παραδεκτή και περιέχει έναν τουλάχιστον παραδεκτό και βάσιμο λόγο αναίρεσης

Για ολόκληρη την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου μπορείτε να ανατρέξετε στον ακόλουθο σύνδεσμο.

Επιμέλεια: Λυδία Παπαγιαννοπούλου / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις

Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι η άπαξ τέλεση της απάτης διενεργείται με την επανάληψη περισσότερων ψευδών παραστάσεων μέχρι την επίτευξη της επιδιωκόμενης πλάνης, εξαιτίας της οποίας ο εξαπατηθείς προβαίνει σε περισσότερες και σε διάκριτους χρόνους επιβλαβείς πράξεις. Αντιθέτως, στοιχειοθετείται η εξακολουθητική μορφή του αδικήματος στην περίπτωση που κάθε επιζήμια πράξη του παθόντα είναι απόρροια χωριστής πλάνης από διαφορετική απατηλή συμπεριφορά του κατηγορουμένου.