Απόφαση 62/2019 Τμήμα Δ΄ ΣτΕ – Ταχύρρυθμα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης

Απόφαση 62/2019 Τμήμα Δ΄ ΣτΕ – Ταχύρρυθμα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης

Όπως απεφάνθη το Δικαστήριο, οι παρ.2 και 5 άρ. 14 ν. 710/1977 δεν αντίκεινται στο άρ. 16 παρ.7 Σ. Τα ταχύρρυθμα προγράμματα κατάρτισης δεν καταστρατηγούν την διάκριση μεταξύ της επαγγελματικής εκπαίδευσης και των διαφόρων μορφών μη τυπικής κατάρτισης ή άτυπης δια βίου μάθησης, εφόσον οι Κρατικές Σχολές χαρακτηρίζονται ως “μεταδευτεροβάθμιες επαγγελματικές σχολές”. Επομένως, (άρ. 2 ν. 3879/2010,) δεν εντάσσονται στο “τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα” και παρέχουν “μη τυπική εκπαίδευση”, όπως ακριβώς και τα επίμαχα ταχύρρυθμα προγράμματα. Εξ άλλου, η συνταγματική αυτή διάταξη καθιερώνει, σε συνδυασμό με τις Σ 16 παρ.2, 5 και 6, ποιοτική διάκριση μεταξύ σχολών ανώτερης και ανώτατης βαθμίδας (Σ.Ε. 678/2005, Ολομ. σκ. 8, 3066/2010 επταμ. σκ. 8, 2881/2011 επταμ. σκ. 6, 267/2016 σκ. 9), δεν περιέχει, όμως, διάκριση μεταξύ επαγγελματικών εν γένει σχολών και προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης, ενώ αφήνει στο νομοθέτη την ευχέρεια να καθορίσει τη διαβάθμιση κάθε επαγγελματικής σχολής (να την χαρακτηρίσει ως ανώτερη ή όχι) και να προσδιορίσει τα επαγγελματικά δικαιώματα που παρέχονται από τον τίτλο που κάθε επαγγελματική σχολή χορηγεί.

Η Οδηγία 2005/36/ΕΚ  (και το π.δ. 38/2010) αφορά σε περιπτώσεις υπηκόων των κρατών μελών οι οποίοι επιθυμούν να ασκήσουν νομοθετικώς κατοχυρωμένο επάγγελμα σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο στο οποίο απέκτησαν τα επαγγελματικά τους προσόντα για την άσκηση του εν λόγω επαγγέλματος (Σ.Ε. 2438/2013 σκ. 9). Άρα  δεν θίγει η οδηγία αυτή την αρμοδιότητα των κρατών μελών να καθορίζουν τα επαγγελματικά προσόντα για την άσκηση συγκεκριμένου επαγγέλματος στην επικράτειά τους (προοίμιο της οδηγίας σκ. 11) ούτε εφαρμόζεται σε καταστάσεις οι οποίες δεν εμφανίζουν κανένα συνδετικό στοιχείο προς οποιαδήποτε από τις καταστάσεις που ρυθμίζει το ενωσιακό δίκαιο και των οποίων όλα τα στοιχεία περιορίζονται στο εσωτερικό ενός μόνον κράτους μέλους (Σ.Ε. 3299/2014 Ολομ. σκ. 20, 3827/2009 σκ. 7).

Η εξουσιοδοτική διάταξη άρ 14 παρ.2 και 3  ν. 710/1977 καθορίζει ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή στα ταχύρρυθμα προγράμματα, κριτήρια αναγόμενα στην εκπαίδευση των υποψηφίων. Ωστόσο, αυτό δεν αποκλείει τη συμπερίληψη, μεταξύ των “κριτηρίων εισαγωγής” και κριτηρίων κοινωνικών (ανεργίας και πολυτεκνίας), ενώ η επιλογή υποψηφίων με βάση τα κριτήρια αυτά δεν υποβαθμίζει το επίπεδο του επαγγέλματος, εφόσον, πάντως, προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματος αποτελεί η επιτυχής ολοκλήρωση των εν λόγω προγραμμάτων κατάρτισης, η οποία πιστοποιείται κατόπιν εξετάσεων (άρ. 3 παρ.1, 2, 4 18062/20.12.2012 κοινής απόφασης των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού – Τουρισμού, Β΄3401).

Το Δικαστήριο έκρινε πως η αίτηση πρέπει να απορριφθεί.

Επιμέλεια: Δέσποινα Λάμπρου / Επιστημονική Συνεργάτης ethemis

Ως “τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα” νοείται το σύστημα της πρωτοβάθμιας, της δευτεροβάθμιας και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ ως “μη τυπική εκπαίδευση” χαρακτηρίζεται η εκπαίδευση που παρέχεται σε οργανωμένο εκπαιδευτικό πλαίσιο εκτός του τυπικού εκπαιδευτικού συστήματος και μπορεί να οδηγήσει στην απόκτηση πιστοποιητικών αναγνωρισμένων σε εθνικό επίπεδο, περιλαμβάνει δε την αρχική επαγγελματική κατάρτιση, τη συνεχιζόμενη επαγγελματική κατάρτιση και τη γενική εκπαίδευση ενηλίκων (άρ. 2 ν. 3879/2010 (Α΄163)).