Στοιχειοθέτηση του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης (363 ΠΚ)
Στην υπ’ αριθμ. 89/2018 απόφασή του ο Άρειος Πάγος αποσαφήνισε τις προϋποθέσεις που κρίνεται απαραίτητο να συντρέχουν για τη θεμελίωση της αξιόποινης πράξης της συκοφαντικής δυσφήμησης (ΠΚ363).
Στην κρινόμενη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας, δικάσαν κατ΄ έφεση, κήρυξε την ενοχή του αναιρεσειόντος Γ. Λ. με την υπ’ αριθμ. 787/2017 απόφασή του για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης. Κατόπιν αξιολόγησης όλων των αποδεικτικών μέσων, το Δικαστήριο δέχθηκε ότι ο αναιρεσειών παραχώρησε συνέντευξη σε τηλεοπτικό σταθμό μετά από πυρκαγιά στην επιχείρηση του Φ. Σ. και διατάθηκε αναληθή γεγονότα για τον τελευταίο, προσάπτοντάς του ότι μέσω της επιχειρηματικής του δράσης είναι υπαίτιος για την πρόκληση καρκίνου, ότι κρύβεται συνειδητά και ότι τα οικονομικά του προβλήματα θα τον οδηγήσουν στην παύση λειτουργίας της εταιρίας του. Το ψευδές των ισχυρισμών αυτών έγκειται στο ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη από την οποία να συνδέεται η επαγγελματική δραστηριότητα του αναιρεσειόντος με την πρόκληση καρκίνου, διόλου δεν κρυβόταν, εφόσον διέθετε γνωστή κατοικία και επιχείρηση, όπου και βρισκόταν καθημερινά, ενώ παράλληλα δεν αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Επιπλέον, σύμφωνα με την κρίση του Δικαστηρίου, ο αναιρεσειών είχε πλήρη γνώση της αναλήθειας των συμβάντων, διότι δεν επικαλέστηκε κάποιο αποδεικτικό στοιχείο για να στηρίξει τις ανωτέρω καταστάσεις, αφού ουδέποτε αιτήθηκε από τις αρμόδιες Υπηρεσίες να διεξάγουν έλεγχο της λειτουργίας της επιχείρησης, ούτε και υπήρξε σχετικό πόρισμα των αρχών που να ενοχοποιούν τον Φ. Σ. για την πυρκαγιά. Εξάλλου, ο Γ. Λ. γνώριζε την προσφορότητα των ψευδών ισχυρισμών του να προκαλέσουν ζημία στην τιμή και την υπόληψη του Φ. Σ..
Ο Άρειος Πάγος διαπίστωσε την πλημμέλεια της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, καταλήγοντας εντέλει στην αναίρεση της προσβαλλόμενης απόφασης. Ειδικότερα, έκρινε ότι το Πλημμελειοδικείο δεν ανέφερε πραγματικά περιστατικά που να αποδεικνύουν την πλήρωση της υποκειμενικής υπόστασης του άμεσου δόλου της εν λόγω αξιόποινης πράξης, καθότι η παράλειψη προσφυγής του στις αρμόδιες Αρχές δεν τεκμηριώνει την γνώση του αναιρεσειόντος ως προς το ψευδές του ισχυρισμού του για την πρόκληση καρκίνου με την επιχειρηματική δραστηριότητα του Φ. Σ.. Τέλος, εξίσου ανεπαρκής παρουσιάζεται η επίκληση των πραγματικών περιστατικών που θεμελιώνουν το γνωστικό στοιχείο και για τις υπόλοιπες κατηγορίες του αναιρεσειόντος σε βάρος του Φ. Σ..
Για ολόκληρη την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου μπορείτε να ανατρέξετε στον ακόλουθο σύνδεσμο.
Επιμέλεια: Λυδία Παπαγιαννοπούλου / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις
Συμπερασματικά, το στοιχείο της γνώσης της αναλήθειας των ισχυρισμών, όπως προβλέπεται στην υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης, απαιτείται να αιτιολογείται ειδικά και εμπεριστατωμένα στην απόφαση, καθώς και να αποδεικνύεται με πραγματικά περιστατικά.
Source/ Author: areiospagos.gr | Download pdf
