Εξαίρεση δικαστικών προσώπων από την ποινική δίκη

Εξαίρεση δικαστικών προσώπων από την ποινική δίκη

Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο με την υπ’ αριθμ. 69/2018 απόφασή του διασαφηνίζει τις προϋποθέσεις εξαίρεσης δικαστικών προσώπων από την ποινική δίκη.

Συγκεκριμένα, το Τριμελές Αναθεωρητικό Δικαστήριο κήρυξε ένοχο τον αναιρεσειόντα Κ. Μ. στην υπ’ αριθμ. 423/2007 απόφασή του για το αδίκημα της εξύβρισης κατωτέρου όχι κατά την υπηρεσία ή για λόγους που έχουν σχέση με αυτή κατά συρροή. Κατά της ανωτέρω απόφασης υπέβαλε αίτηση επανάληψης της διαδικασίας και από την εκδίκαση της τελευταίας αιτείται με την υπό κρίση αίτηση την εξαίρεση δικαστικών λειτουργών και του γραμματέα της έδρας (Α. Κ., Ν. Π., Ε. Ζ., Α. Α., Α. Π., Χ. Α.).

Ο Άρειος Πάγος αποφάσισε την απόρριψη της εξεταζόμενης αίτησης εξαίρεσης ως απαράδεκτη. Ειδικότερα, οι αιτιάσεις κατά του Αντιεισαγγελέα Ν. Π. απορρίπτονται, καθότι αίτηση εξαίρεσης κατά δικαστικού προσώπου για μια ορισμένη υπόθεση επιτρέπεται να ασκηθεί εφάπαξ και το ΣΤ’ Τμήμα του Αρείου Πάγου στην υπ’αριθμ. 578/2017 απόφασή του δεν είχε κρίνει παραδεκτή ίδια αίτηση του αυτού προσώπου (Κ. Μ.) κατά του συγκεκριμένου Εισαγγελέα (Ν. Π.) για την ορισμένη περίπτωση.

Σε συνολική εκτίμηση της αίτησης, αυτή κηρύσσεται απαράδεκτη, αφενός διότι δε διευκρινίζεται η συμμετοχή των δικαστικών προσώπων και του γραμματέα της έδρας στη μετ’ αναβολή εκδίκαση της αίτησης επανάληψης, αφετέρου δε είναι αισθητή η έλλειψη στοιχείων ή γεγονότων τα οποία να δύνανται να θεμελιώσουν υπόνοιες μεροληψίας και να αιτιολογήσουν δυσπιστία για την αντικειμενικότητα των Δικαστικών Λειτουργών. Το γεγονός καθαυτό ότι οι προαναφερόμενοι εξέφρασαν διαφορετικές γνώμες από αυτές του αναιρεσειόντα σε καμία περίπτωση δε στοιχειοθετεί υπόνοιες μεροληψίας. Εξάλλου, η συμπεριφορά του γραμματέα Χ. Α. δεν μπορεί να δικαιολογήσει δυσπιστία ως προς την αντικειμενικότητά του. 

Για ολόκληρη την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου μπορείτε να ανατρέξετε στον ακόλουθο σύνδεσμο.

Επιμέλεια: Λυδία Παπαγιαννοπούλου / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις

Εν κατακλείδι, νομικές σκέψεις και εκτιμήσεις δικαστικών λειτουργών που δεν ταυτίζονται με αυτές των διαδίκων δεν κρίνονται ικανές να θεμελιώσουν αυτοτελώς υπόνοιες μεροληψίας.