Η ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία ποινικών αποφάσεων.
Με την υπ΄αρ. 41/2018 απόφαση του Αρείου Πάγου εξετάζεται η νομική θεμελίωση της υποχρέωσης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας των ποινικών αποφάσεων. Κατά την συγκεκριμένη απόφαση, ο αναιρεσείων,ο ασκών δηλαδή του ενδίκου μέσου της αναίρεσης, καταδικάστηκε για την αξιόποινη πράξη της μη καταβολής βεβαιωμένων στις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες (Δ.Ο.Υ.) και τα τελωνεία χρεών προς το Δημόσιο, από το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αιγαίου βάσει της εκδοθείσας υπ’ αριθμ. 66/2017 απόφασης, με το σκεπτικό ότι, εσκεμμένως καθυστέρησε την καταβολή χρεών, προερχομένων από μη δηλωθέντα εισοδήματα και μη καταβληθέντες φόρους εισοδήματος, προς το Δημόσιο, για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, για ένα ποσό της τάξεως των 737.910,83 Ευρώ συμπεριλαμβανομένων κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων.
Ωστόσο, ο Άρειος Πάγος προέβη σε αναίρεση της ως άνω αποφάσεως του Δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου με το σκεπτικό, ως αυτό διατυπώνεται στην υπό σχολιασμό απόφαση, ότι η απόφαση του ως άνω Τριμελούς Εφετείου δεν πληροί τις προϋποθέσεις της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, διότι δέχεται ορισμένα πραγματικά περιστατικά ένεκα των οποίων θεμελιώνεται η ενοχή του κατηγορουμένου “χωρίς εξειδίκευση ή αναφορά των περιουσιακών στοιχείων του αναιρεσείοντος με τα οποία ανέμειξαν το ποσό των 737.910,83 ευρώ που αντιστοιχούσε στα χρέη που δεν κατέβαλλε ο κατηγορούμενος στο Δημόσιο κατά το χρονικό διάστημα από 31-8-2010 μέχρι 31-7-2015, όπως και το είδος των οικονομικών του δραστηριοτήτων, για τις οποίες το χρησιμοποίησε ή έστω τον τρόπο διακίνησής του στην προσπάθειά του να του δώσει νομιμοφανή υπόσταση, μη αρκούσης της αόριστης αναφοράς ότι το κατέθετε σε τραπεζικούς λογαριασμούς του (χωρίς να προσδιορίζονται οι λογαριασμοί ή ο τραπεζικός φορέας) ”, και ορθώς τεκμηριώνει ότι, “η (εν λόγω) απόφαση στερείται της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας που απαιτούν οι διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ. ώστε να είναι ευχερής ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής εφαρμογής των άνω διατάξεων”.
Για ολόκληρη την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου μπορείτε να ανατρέξετε στον ακόλουθο σύνδεσμο.
Επιμέλεια: Ιωάννης Ε.Σπηλιώτης/Επιστημονικός Συνεργάτης e-Θέμις
Συνοπτικώς, κατά τα ανωτέρω, ο εκάστοτε Εφαρμοστής του Δικαίου οφείλει να φανερώνει ότι η εκδοθείσα απόφαση του δεν είναι το αποτέλεσμα μιας αυθαίρετης κρίσης, αλλά το λογικό ισορροπημένο και επιστημονικά θεμελιωμένο συμπέρασμα ενός αυστηρά δομημένου συλλογισμού που βασίζεται στην εφαρμοστέα νομική διάταξη και στα πραγματικά περιστατικά που εξετάζει.
Source/ Author:areiospagos.gr
