Στοιχειοθέτηση της παρεπόμενης ποινής της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων στο έγκλημα 242 ΠΚ (Νόθευση εγγράφου)
Στην υπ’ αριθμ. 7/2018 απόφαση του Αρείου Πάγου τέθηκε υπό εξέταση το ζήτημα των προϋποθέσεων για την επιβολή της παρεπόμενης ποινής της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων στο αδίκημα της νόθευσης εγγράφου του άρθρου 242 ΠΚ.
Συγκεκριμένα, με την υπ’ αριθμ. 7308/2016 του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Αθηνών αναγνωρίσθηκε η αθωότητά της αναιρεσειούσας Α. Κ. ως προς τα αδικήματα της ψευδούς βεβαίωσης κατά συρροή, της πλαστογραφίας με χρήση κατά συρροή και της υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης κατά συρροή (για τα οποία είχε καταδικασθεί πρωτοδίκως), ενώ κηρύχθηκε η ενοχή της για τη νόθευση εγγράφων από υπάλληλο κατ’ εξακολούθηση (242 παρ. 2, 98 ΠΚ) με τα ελαφρυντικά των περ. α’ και β’ της παρ. 2 του άρθρου 84 ΠΚ και της επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης έξι μηνών και η παρεπόμενη ποινή της αποστέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων με διάρκεια ενός χρόνου. Βάσει της αιτιολογίας του, το Εφετείο, αφού έλαβε υπόψη στη μείζονα σκέψη τα άρθρα 61του ΠΚ και 227 παρ 1 του ΠΚ, κατέγνωσε στην κατηγορούμενη την παρεπόμενη ποινή της αποστέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, λόγω του είδους της τελεσθείσας εγκληματικής πράξης.
Ο Άρειος Πάγος προέβη σε εν μέρει αναίρεση της προσβαλλόμενης απόφασης, κρίνοντας κατ’ ουσία βάσιμους τους ισχυρισμούς περί εσφαλμένης εφαρμογής και ερμηνείας των ουσιαστικών ποινικών διατάξεων των άρθρων 61 και 227 παρ. 1 σχετικά με επιβολή της παρεπόμενης ποινής της αποστέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, καθώς και υπέρβασης εξουσίας. Στην κρινόμενη περίπτωση, δε συντρέχουν οι προϋποθέσεις θεμελίωσής των προαναφερόμενων άρθρων, αφού η στερητική της ελευθερίας ποινή ήταν έξι μήνες και η εγκληματική ενέργεια για την οποία καταδικάσθηκε ήταν η νόθευση εγγράφων και όχι η ψευδορκία πραγματογνώμονα ή διερμηνέα. Άλλωστε, το ισχύον άρθρο του 263 ΠΚ που, μετά την τροποποίησή του, καθιστά υποχρεωτική πλέον την ποινή της αποστέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων στην περίπτωση του άρθρου 242 ΠΚ, κρίνεται δυσμενέστερο συγκριτικά με το ισχύσαν κατά τον χρόνο πραγμάτωσης της πράξης της αναιρεσειούσας άρθρο 61 ΠΚ, που αναγνώριζε ως δυνητική την επιβολή αυτής της ποινής και για το λόγο αυτό τίθεται σε εφαρμογή το τελευταίο ως ευμενέστερη διάταξη. Η υπέρβαση εξουσίας συντελείται με την επιβολή το πρώτον από το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο της ανωτέρω παρεπόμενης ποινής, η οποία δεν ήταν υποχρεωτική κατά τον χρόνο διενέργειας του αδικήματος, με απόρροια τη χειροτέρευση της θέσης της αναιρεσειούσας.
Για ολόκληρη την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου μπορείτε να ανατρέξετε στον ακόλουθο σύνδεσμο.
Επιμέλεια: Λυδία Παπαγιαννοπούλου / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις
Εκ των προαναφερόμενων προκύπτει ότι το άρθρο 263 ΠΚ, μετά την τροποποίησή του, καθιστώντας υποχρεωτική την επιβολή της παρεπόμενης ποινής της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων στο έγκλημα 242 ΠΚ, εισάγει δυσμενέστερη διάταξη συγκριτικά με την προϊσχύουσα, όπου προβλεπόταν δυνητική επιβολή της.
Source/ Author:areiospagos.gr | Download pdf
