Η προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων ως θεσμοθετημένη υποχρέωση του εργοδότη

Η προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων ως θεσμοθετημένη υποχρέωση του εργοδότη

Η υποχρέωση πηγάζει τόσο από το άρ. 662 ΑΚ (υποχρέωση πρόνοιας), όσο και από τον ν. 3850/2010.

Η προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων δεν αποτελεί μία αφηρημένη υποχρέωση του εργοδότη, απορρέουσα από τις γενικές αρχές του δικαίου. Αντιθέτως, η ως άνω υποχρέωση πηγάζει τόσο από το άρ. 662 ΑΚ (υποχρέωση πρόνοιας), όσο και από τον ν. 3850/2010, ο οποίος περιέχει κωδικοποιημένες τις διατάξεις για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων.

Έτσι, ο εργοδότης έχει υποχρέωση να διαρρυθμίζει τα σχετικά με τον χώρο εργασίας, ώστε αυτός να είναι κατάλληλος για παροχή εργασίας. Για παράδειγμα, ο εργοδότης υποχρεούται να παρέχει τις εγκαταστάσεις, τα μηχανήματα και τα εργαλεία, που χρειάζονται οι εργαζόμενοι, προκειμένου να εκτελέσουν την εργασία τους με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια. Πρέπει, ακόμη, να μεριμνά για τον επαρκή φωτισμό όλων των θέσεων εργασίας, καθώς και να προσλαμβάνει ιατρό εργασίας, όταν απασχολεί περισσότερους από 50 εργαζόμενους. Γενικά, χρειάζεται να λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα – πάντα σε συνάρτηση με τη φύση και το είδος της εργασίας – καθώς και να ενημερώνει τους εργαζομένους αναφορικά με τους πιθανούς κινδύνους που συνοδεύουν την εκτέλεση αυτής, με σκοπό την αποτελεσματική πρόληψη εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών.

Ακολούθως, εάν επέλθει ένα εργατικό ατύχημα κατά τη διάρκεια της εργασίας, ο εργοδότης έχει ειδική υποχρέωση να το αναγγείλει στην αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας, στην πλησιέστερη αστυνομική αρχή, καθώς και στην αρμόδια υπηρεσία του ασφαλιστικού οργανισμού στον οποίο ασφαλίζεται ο εργαζόμενος, εντός 24 ωρών από την επέλευση του ατυχήματος· διαφορετικά, απειλούνται σε βάρος του διοικητικές και ποινικές κυρώσεις. Η τήρηση ειδικού βιβλίου εργατικών ατυχημάτων είναι επιβεβλημένη. Εάν, μάλιστα, το εργατικό ατύχημα που επήλθε οφείλεται σε πταίσμα του ίδιου του εργοδότη (π.χ. λόγω μη παροχής στους εργαζομένους του απαραίτητου εξοπλισμού ή λόγω μη ενημέρωσης των εργαζομένων για τους πιθανούς κινδύνους από την εκτέλεση της εργασίας), τότε μπορεί να θεμελιωθεί υποχρέωση του ίδιου για πλήρη αποκατάσταση της ζημίας (περιουσιακής και ηθικής) που υπέστη ο εργαζόμενος.

Επισημαίνεται ότι η υποχρέωση μέριμνας για την υγεία και την ασφάλεια του εργαζομένου αποτελεί υποχρέωση του εργοδότη που πραγματικά απασχολεί τον εργαζόμενο. Η επιταγή αυτή τυγχάνει εφαρμογής στην περίπτωση «δανεισμού» εργαζομένου, κατά την οποία ο εργαζόμενος απασχολείται σε εργοδότη διαφορετικό από αυτόν που τον προσέλαβε, δυνάμει σύμβασης που υπέγραψαν οι εν λόγω δύο εργοδότες (άμεσος και έμμεσος).

Συνεπώς, η διαμόρφωση ενός χώρου εργασίας που διασφαλίζει την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση του εργοδότη· η δε αδιαφορία του αναφορικά με την υγεία των μισθωτών και η μη εξασφάλιση σε αυτούς των κατάλληλων συνθηκών εργασίας αποτελεί ευθεία παραβίαση των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας και μπορεί να καταγγελθεί από τους εργαζομένους στα αρμόδια όργανα της Επιθεώρησης Εργασίας.

Η προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων ως θεσμοθετημένη υποχρέωση του εργοδότη Η υποχρέωση πηγάζει τόσο από το άρ. 662 ΑΚ (υποχρέωση πρόνοιας), όσο και από τον ν. 3850/2010.