Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 14/3 ενέκρινε το κείμενο της Σύμβασης για την ΤΝ
Στις 14 Μαρτίου, η Επιτροπή για την τεχνητή νοημοσύνη του Συμβουλίου της Ευρώπης συμφώνησε για το κείμενο της Σύμβασης για την Τεχνητή Νοημοσύνη (δελτίο τύπου). Η Σύμβαση αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης από 46 ευρωπαϊκά κράτη μέλη και την Αργεντινή, την Αυστραλία, τον Καναδά, την Κόστα Ρίκα, την Αγία Έδρα, το Ισραήλ, την Ιαπωνία, το Μεξικό, το Περού, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, την Ουρουγουάη, καθώς και με τη συνεχή συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών.
Αυτή η πρωτοποριακή συνθήκη θα διασφαλίσει ότι η πρόοδος της τεχνητής νοημοσύνης υποστηρίζει τα νομικά πρότυπα του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Η οριστικοποίησή της από την Επιτροπή Τεχνητής Νοημοσύνης (CAI) αποτελεί ένα εξαιρετικό επίτευγμα και πρέπει να γιορτάζεται ως τέτοιο.
Η συνθήκη καθορίζει ένα νομικό πλαίσιο, το οποίο καλύπτει τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης καθ’ όλη τη διάρκεια του κύκλου της ζωής, από την αρχή έως το τέλος.
Ενώ έχει εκπονηθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης, θα είναι ένα παγκόσμιο εργαλείο, ανοιχτό στον κόσμο. Μετά την έγκρισή της από την Επιτροπή Υπουργών τις προσεχείς εβδομάδες, χώρες από όλον τον κόσμο θα δικαιούνται να συμμετάσχουν σε αυτή και να πληρούν τα υψηλά ηθικά κριτήρια που θέτει.
Τα άρθρα της συνθήκης επιτυγχάνουν τη σωστή ρυθμιστική ισορροπία, ακριβώς επειδή έχουν συνταχθεί από κυβερνήσεις και ειδικούς, καθώς και της βιομηχανίας και της κοινωνίας των πολιτών.
Η σύμβαση/πλαίσιο για την τεχνητή νοημοσύνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου οριστικοποιήθηκε την 14/3 από την Επιτροπή Τεχνητής Νοημοσύνης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το σχέδιο κειμένου θα παραπεμφθεί στην Επιτροπή Υπουργών για έγκριση και θα είναι διαθέσιμο προς υπογραφή σε μεταγενέστερο στάδιο.
Η Σύμβαση είναι ανοιχτή για επικύρωση και από Κράτη εκτός του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ως προς το πεδίο εφαρμογής του, καλύπτει εξ ορισμού τον δημόσιο τομέα και τον ιδιωτικό τομέα που ενεργεί για λογαριασμό του δημοσίου.
Όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα, η Σύμβαση υποχρεώνει τα Μέρη να: «να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους και τις επιπτώσεις που προκύπτουν από δραστηριότητες εντός του κύκλου ζωής των συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης από ιδιωτικούς φορείς στον βαθμό που δεν καλύπτεται στο εδάφιο α’ κατά τρόπο που να συνάδει με το αντικείμενο και το σκοπό της.
Κάθε Μέρος θα πρέπει να προσδιορίσει τον τρόπο με τον οποίο σκοπεύει να εφαρμόσει αυτήν την υποχρέωση σε δήλωση που θα υποβληθεί στον Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά τη στιγμή της υπογραφής ή κατάθεσης του εγγράφου επικύρωσης, αποδοχής, έγκρισης ή προσχώρησης. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν την εφαρμογή των αρχών και των υποχρεώσεων που ορίζονται στα Κεφάλαια II έως VI της Σύμβασης ή τη λήψη άλλων κατάλληλων μέτρων για την εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης. Τα μέρη μπορούν να τροποποιήσουν τις δηλώσεις τους.
Η Σύμβαση δεν θα εφαρμόζεται σε δραστηριότητες που σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια, εφόσον αυτές «διεξάγονται με τρόπο συνεπή με το εφαρμοστέο διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των υποχρεώσεων του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και με σεβασμό των δημοκρατικών θεσμών και διαδικασιών της». Τα μέτρα που σχετίζονται με την άμυνα είναι εκτός του πεδίου εφαρμογής της Σύμβασης.
Η συνθήκη καθορίζει ένα νομικό πλαίσιο, το οποίο καλύπτει τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης καθ’ όλη τη διάρκεια του κύκλου της ζωής, από την αρχή έως το τέλος.
Source/ Author:coe.int
