Αλλαγή ενεργειακού παρόχου στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Ο Σεπτέμβριος θα είναι ο μήνας που θα φανεί το πρώτο αποτύπωμα του νέου τρόπου τιμολόγησης της κιλοβατώρας. Ο νέος τρόπος τιμολόγησης έφερε δύο βασικές αλλαγές.
Η βασικότερη αλλαγή είναι η υποχρέωση των παρόχων να δημοσιοποιούν δέκα ημέρες νωρίτερα τα τιμολόγια για τον επόμενο μήνα. Ο τρόπος αυτός διασφαλίζει διαφάνεια. Δεν διασφαλίζει όμως απαραίτητα και χαμηλότερο κόστος κιλοβατώρας. Αντιθέτως, και από τη μέχρι τώρα εφαρμογή του, φαίνεται να ανεβάζει το κόστος αφού οι προμηθευτές, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, προσθέτουν στα τιμολόγια και το ρίσκο της πρόβλεψης, που στις παρούσες συνθήκες αβεβαιότητας είναι υψηλό.
Η εκτίμηση που μεταφέρεται από πλευράς των προμηθευτών είναι ότι ένα ποσό της τάξης των 50-100 ευρώ η μεγαβατώρα αντιπροσωπεύει αυτό το ρίσκο. Το επιπλέον αυτό κόστος μπορεί να μη φτάνει στον καταναλωτή για όσο διάστημα τουλάχιστον η κυβέρνηση καταφέρνει να ανταποκρίνεται στη δέσμευσή της για συγκράτηση των τιμών στα επίπεδα των 15-17 λεπτά η κιλοβατώρα, καλύπτοντας τις όποιες αποκλίσεις με επιδοτήσεις, καταλήγει όμως το κράτος να επιδοτεί εκτός από το αυξημένο κόστος της χονδρεμπορικής αγοράς και το ρίσκο της λιανικής.
Η δεύτερη σημαντική αλλαγή είναι η δυνατότητα των καταναλωτών να αλλάζουν ακόμη και ανά μήνα πάροχο χωρίς οικονομική επιβάρυνση. Το μέτρο, που προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια στην πλευρά των προμηθευτών, που είχαν εφεύρει ευφάνταστους τρόπους για να κρατάνε τους πελάτες τους δεσμευμένους με την απειλή προστίμων, δεν είναι όσο απλό ακούγεται στην εφαρμογή του.
Ο ΔΕΔΔΗΕ με δυσκολία σήμερα, μέσω εργολάβων, ανταποκρίνεται στην υποχρέωση της τετράμηνης καταμέτρησης και σε μετακινήσεις πελατών της τάξης των 50.000-60.000 τον μήνα, τονίζουν οι προμηθευτές και προβλέπουν ότι το σύστημα άρα και η ουσιαστική δυνατότητα του καταναλωτή να αλλάζει τόσο συχνά πάροχο, θα μπλοκάρει.
Ο ΔΕΔΔΗΕ δεν διαβλέπει τέτοιο κίνδυνο. Οπως αναφέρουν αρμόδια στελέχη στην «Κ», «η αλλαγή παρόχου στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται με την ένδειξη που οφείλει να μας δώσει ο νέος πάροχος. Σε περίπτωση που η ένδειξη αποκλίνει σημαντικά από τις συνηθισμένες καταναλώσεις, τότε και μόνο τότε ο ΔΕΔΔΗΕ θα προχωρήσει σε επαλήθευση της ένδειξης».
Η ελεύθερη μετακίνηση από μήνα σε μήνα και από πάροχο σε πάροχο ακόμη και σε καταναλωτές με ανεξόφλητες οφειλές είναι ένα ζήτημα που ανησυχεί όχι μόνο την αγορά αλλά και τη ΡΑΕ, αφού μπορεί να οδηγήσει σε εκτόξευση των ληξιπρόθεσμων οφειλών και επισφάλειες, προκαλώντας οικονομική ασφυξία και προβλήματα βιωσιμότητας στις εταιρείες. «Δεν πρόκειται να αλλάξει ο νόμος. Ο καταναλωτής θα είναι ελεύθερος να επιλέξει πάροχο όποτε το αποφασίσει χωρίς δεσμεύσεις. Η αγορά θα πρέπει να αυτορρυθμιστεί, όπως γίνεται σε όλες τις ώριμες ευρωπαϊκές αγορές», τονίζει στην «Κ» ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστας Σκρέκας.
Η ελεύθερη μετακίνηση πελατών αποτελεί κανόνα σε όλες τις ευρωπαϊκές αγορές, ακόμη και για καταναλωτές με απλήρωτους λογαριασμούς.
• Στην Ολλανδία, για παράδειγμα, ο προμηθευτής δεν μπορεί να κατεβάσει τον διακόπτη σε πελάτη του για χρέη πριν τον κατευθύνει πρώτα σε προγράμματα υποστήριξης χρέους που λειτουργούν οι τοπικές αρχές.
• Στη Σουηδία, ο διαχειριστής δικτύου δεν μπορεί να αποσυνδέσει κακοπληρωτή χωρίς να επικοινωνήσει πριν με τον δήμο και να του δώσει τη δυνατότητα να παρέμβει.
• Στη Φινλανδία, οι προμηθευτές παρέχουν στα νοικοκυριά συμβούλους και λειτουργεί ένα ισχυρό νομικό πλαίσιο για την αναδιάρθρωση του χρέους μέσω του οποίου μειώνεται κατά ένα σημαντικό ποσοστό.
• Στη Γερμανία, οι προμηθευτές προτείνουν σχέδια πληρωμής και συμβουλές στους πελάτες τους, οι οποίοι μπορούν επίσης να λάβουν βοήθεια από κοινωνικές υπηρεσίες και στη συνέχεια οι προμηθευτές λαμβάνουν προσωρινή ή μερική πληρωμή από αυτές τις υπηρεσίες.
• Στη Μεγάλη Βρετανία, δεν μπορεί να μετακινηθεί σε άλλον πάροχο καταναλωτής με χρέος που υπερβαίνει τις 500 λίρες, αν δεν συμφωνήσει με τον υφιστάμενο ένα διακανονισμό αποπληρωμής.
• Στην Ιρλανδία, οι προμηθευτές έχουν σύστημα επισήμανσης χρέους για ποσά άνω των 200 ευρώ για τα νοικοκυριά και μπορούν να αρνηθούν τέτοιους πελάτες.
• Στην Πορτογαλία, ο προμηθευτής δεν μπορεί να απορρίψει έναν πελάτη, μόνο ο προμηθευτής τελευταίου καταφυγίου μπορεί να εμποδίσει την αλλαγή παρόχου λόγω χρέους.
• Στην Ισπανία, οι προμηθευτές μπορούν να ζητήσουν εγγυήσεις από τους πελάτες. Σε περίπτωση οφειλής, αυτή παραμένει στον χρήστη του μετρητή και όχι στον ίδιο τον μετρητή. Εάν ο καταναλωτής μετακινηθεί από ένα κτίριο, το χρέος ισχύει γι’ αυτόν όπου κι αν μένει.
• Στην Ιταλία, ισχύουν μεταφορές πίστωσης τόσο για ηλεκτρικό ρεύμα όσο και για φυσικό αέριο σε περίπτωση μετάβασης από υπηρεσίες τελευταίου καταφυγίου στην ελεύθερη αγορά.
• Στη Γαλλία, σε περίπτωση χρέους ο προμηθευτής μπορεί να καταγγείλει τη σύμβαση του καταναλωτή, αλλά το χρέος θα παραμείνει για τον καταναλωτή. Ο νέος προμηθευτής θα καταγγείλει τη σύμβαση με τον προηγούμενο προμηθευτή. Η διαδικασία εποπτεύεται από τον εθνικό διαμεσολαβητή για την ενέργεια για να αποφευχθεί η διπλή τιμολόγηση.
«Δεν πρόκειται να αλλάξει ο νόμος. Ο καταναλωτής θα είναι ελεύθερος να επιλέξει πάροχο όποτε το αποφασίσει χωρίς δεσμεύσεις. Η αγορά θα πρέπει να αυτορρυθμιστεί, όπως γίνεται σε όλες τις ώριμες ευρωπαϊκές αγορές»
Source/ Author:kathimerini.gr
