Απόφαση 664/2018 ΑΠ – Έφεση κατά απόφασης για άσκηση γονική μέριμνας

Απόφαση 664/2018 ΑΠ – Έφεση κατά απόφασης για άσκηση γονική μέριμνας

Kατά το άρθρο 1515 παρ. 1 και 2 του ΑΚ, η γονική μέριμνα του ανήλικου τέκνου που γεννήθηκε και παραμένει χωρίς γάμο των γονέων του ανήκει στη μητέρα του. Σε περίπτωση αναγνώρισής του, αποκτά γονική μέριμνα και ο πατέρας, που όμως την ασκεί αν έπαψε η γονική μέριμνα της μητέρας ή αν αυτή αδυνατεί να την ασκήσει για νομικούς ή πραγματικούς λόγους. Με αίτηση του πατέρα το δικαστήριο μπορεί και σε κάθε άλλη περίπτωση και ιδίως αν συμφωνεί η μητέρα, να αναθέσει και σ` αυτόν την άσκηση της γονικής μέριμνας ή μέρους αυτής, εφ’ όσον αυτό επιβάλλεται από το συμφέρον του τέκνου.

Εξ άλλου, κατά το άρθρο 47 εδ. α` του ν. 2447/1996, στις αναφερόμενες στο άρθρο αυτό περιπτώσεις, μεταξύ των οποίων και το άρθρο 1515 του ΑΚ, δεν επιτρέπεται το ένδικο μέσο της εφέσεως. Η τελευταία αυτή διάταξη, που καθιστά ανέκκλητη την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, η οποία αφορά τη γονική μέριμνα του ανήλικου τέκνου, που γεννήθηκε και παραμένει χωρίς γάμο των γονέων του, δεν αντίκειται στο άρθρο 20 ή σε άλλη διάταξη του Συντάγματος, ούτε στο άρθρο 6 της Συμβάσεως της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες (Ν.Δ. 53/1974), διότι οι διατάξεις αυτές διασφαλίζουν τη δυνατότητα προσφυγής σε δικαστήριο όχι όμως και το δικαίωμα σε ένδικο μέσο κατά της αποφάσεως που θα εκδοθεί, η δε ειδική διαδικασία του άρθρου 681 Β` σε συνδυασμό με το άρθρο 681 Γ` του ΚΠολΔ (ήδη μετά τις τροποποιήσεις, κατά την ειδική διαδικασία των οικογενειακών διαφορών τού άρθρου 592 επ. σε συνδυασμό με άρθρο 591 του ΚΠολΔ) κατά την οποία εκδίδεται η σχετική αγωγή του άρθρου 1515 του ΑΚ, διασφαλίζει πλήρως τα δικαιώματα αποδείξεως των ισχυρισμών των διαδίκων και συνεπώς πληροί τους όρους διεξαγωγής δίκαιης δίκης (ΑΠ1111/2002).

Ως εκ τούτου, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι το Εφετείο, έχοντας απορρίψει ως κατ’ουσίαν αβάσιμη την έφεση της ενάγουσας, παρά τον νόμο δεν κήρυξε το απαράδεκτο της ασκηθείσας εφέσεως (καθ’ όσον η απόφαση τού πρωτοβάθμιου δικαστηρίου ήταν ανέκκλητη) και εντεύθεν υπέπεσε στην από τον αριθμό 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ πλημμέλεια, κατά τον βάσιμο περί τούτου λόγο αναιρέσεως, εξεταζόμενο αυτεπαγγέλτως σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 562 ΚΠολΔ (όπως αντικατεστάθη από το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του Ν 4335/2015).

Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Λαμπρινούδης / επιστημονικός συνεργάτης e-themis