ΕΔΔΑ Gafà κ. Μάλτας – Αποφυλάκιση με την επιβολή περιοριστικών όρων
Ο προσφεύγων συνελήφθη στις 11 Δεκεμβρίου 2010 ως ύποπτος τέλεσης ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως και τέθηκε υπό κράτηση. Αφού εξάντλησε τη μέγιστη περίοδο κράτησης, υπέβαλε αίτημα αποφυλάκισης υπό εγγύηση, αίτημα που έγινε δεκτό με την επιβολή μιας σειράς περιοριστικών όρων όπως η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, η παρουσία ενώπιον του τοπικού αστυνομικού τμήματος, η μη τέλεση νέου αδικήματος καθώς και η κατάθεση εγγύησης ύψους 15000 ευρώ. Κατά της απόφασης προσέφυγε ο εισαγγελέας, με την αιτιολογία ότι οι προβλεπόμενοι όροι ήταν επιεικής, ενώ ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε πως εξακολουθούσε η κράτηση του καθώς δεν μπορούσε να εκπληρώσει τις ως άνω προϋποθέσεις. Επιπλέον, σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα, ο προσφεύγων υπέβαλε αίτημα στο δικαστήριο να κάνουν δεκτή τη μητέρα του ως εγγυήτρια αντί της καταβολής του χρηματικού ποσού που είχε οριστεί. Στις 7 Απριλίου 2014 ο προσφεύγων κρίθηκε ένοχος για παραβίαση των περιοριστικών όρων και μετά την άσκηση δίωξης σε βάρος του και την επίτευξη διακανονισμού της ποινής του, καταδικάστηκε σε κάθειρξη 35 ετών.
Ο προσφεύγων παραπονέθηκε ότι παρέμεινε υπό κράτηση για υπέρμετρο χρονικό διάστημα λόγω του υπέρογκου χρηματικού ποσού που ορίστηκε ως εγγύηση.
Το Δικαστήριο επισήμανε, αρχικά, πως η παραμονή σε κράτηση για διάστημα 12 μηνών μετά την αποδοχή της αίτησης για επιβολή περιοριστικών όρων αποδεικνύει ότι τα εγχώρια δικαστήρια δεν έλαβαν τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να επιβάλουν την κατάλληλη εγγύηση. Επιπλέον, εξετάζοντας τις επίμαχες δικαστικές αποφάσεις, το Δικαστήριο εντόπισε πως παρόλο που το αίτημα για αποφυλάκιση είχε ήδη γίνει δεκτό, οι εν λόγω αποφάσεις απέρριπταν τα αιτήματα του προσφεύγοντος με την αιτιολογία της σοβαρότητας του αδικήματος και του φόβου αλλοίωσης των αποδεικτικών στοιχείων. Ωστόσο, δεν αιτιολογήθηκε ο τρόπος ορισμού του χρηματικού ποσού της εγγύησης και ειδικότερα αν προσδιορίστηκε με βάση τα περιουσιακά στοιχεία του προσφεύγοντος, ούτε προκύπτει αξιολόγηση περί του αν ο προσφεύγων θα ήταν σε θέση να αποπληρώσει το εν λόγω ποσό. Συνεπώς, όπως διαπίστωσε το Δικαστήριο, παρά την παράταση της κράτησης για ένα χρόνο αφού είχε ήδη ληφθεί η απόφαση που ενέκρινε την εγγύηση, και την υποβολή μιας σειράς αιτήσεων εκ μέρους του προσφεύγοντος, τα εγχώρια δικαστήρια δεν προέβησαν στη μείωση του ποσού της εγγύησης, έτσι ώστε να παρέχουν μία πραγματική πιθανότητα για τον προσφεύγοντα να ευνοηθεί από το επιβαλλόμενο μέτρο.
Ως εκ τούτου, το ΕΔΔΑ έκρινε πως παραβιάστηκε το άρθρο 5§3.
Επιμέλεια: Γεωργία Αρχοντή / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις
Για το πλήρες κείμενο της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου μπορείτε να ανατρέξετε στον ακόλουθο σύνδεσμο.
Συνεπώς, όπως διαπίστωσε το Δικαστήριο, παρά την παράταση της κράτησης για ένα χρόνο αφού είχε ήδη ληφθεί η απόφαση που ενέκρινε την εγγύηση, και την υποβολή μιας σειράς αιτήσεων εκ μέρους του προσφεύγοντος, τα εγχώρια δικαστήρια δεν προέβησαν στη μείωση του ποσού της εγγύησης, έτσι ώστε να παρέχουν μία πραγματική πιθανότητα για τον προσφεύγοντα να ευνοηθεί από το επιβαλλόμενο μέτρο.
Source/ Author:echr.coe.int
