Μεταθανάτια Γονιμοποίηση-Αναζήτηση αληθινής βούλησης θανόντος συζύγου-Απόφαση υπ’αριθμ. 5887/2018 Εφετείο Αθηνών

Μεταθανάτια Γονιμοποίηση-Αναζήτηση αληθινής βούλησης θανόντος συζύγου-Απόφαση υπ’αριθμ. 5887/2018 Εφετείο Αθηνών

Το δικαίωμα στην αναπαραγωγή είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και κατά την ορθότερη άποψη, αποτελεί μια ειδικότερη έκφανση του δικαιώματος της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας που προστατεύεται από τη διάταξη του άρθρου 5 § 1 του Συντάγματος. Βέβαια, η παρεχόμενη συνταγματική προστασία είναι σχετική, αφού το Σύνταγμα ορίζει ότι «καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του …, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα και τα χρηστά ήθη».

Τίθενται, λοιπόν, περιορισμοί στο δικαίωμα της απόκτησης απογόνων με τεχνητή γονιμοποίηση σε τρεις περιπτώσεις: α) στη μεταθανάτια γονιμοποίηση, β) στην τεχνητή γονιμοποίηση άγαμων μοναχικών γυναικών και γ) στη χρησιμοποίηση «παρένθετης» κυοφόρου γυναίκας. Ειδικότερα, στην πρώτη περίπτωση, ο περιορισμός προβλέπεται στο άρθρο 1457 ΑΚ και συνίσταται στο ότι ο σύζυγος, ο οποίος πάσχει από ασθένεια με πιθανό κίνδυνο στειρότητας ή με κίνδυνο θανάτου και επιθυμεί να συναινέσει στη μεταθανάτια γονιμοποίηση του κρυοσυντηρηθέντος γεννητικού του υλικού με αυτό της συζύγου του, ώστε αυτή να αποκτήσει τέκνο μετά το θάνατό του, πρέπει τη συναίνεσή του αυτή να την υποβάλει στο συμβολαιογραφικό τύπο για να υπάρχει πλήρης διασφάλιση για τη σοβαρότητα της σχετικής βούλησης του άνδρα για μια πράξη που θα γίνει όταν αυτός δε θα υπάρχει πια, έτσι ώστε να προκύπτει η αληθινή βούλησή του για υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, όχι μόνο όσο ο ίδιος ζει, αλλά και σε χρόνο μετά το θάνατό του.

Επομένως, ο νομοθέτης ενέκρινε ως πλέον ασφαλές στοιχείο για την αναζήτηση της αληθινής βούλησης του συζύγου στη μεταθανάτια γονιμοποίηση την τήρηση του συμβολαιογραφικού εγγράφου. Τούτο, όμως, δε σημαίνει ότι ο νομοθέτης ήθελε να αποκλείσει το Δικαστήριο από την αναζήτηση της αληθούς βούλησης του συζύγου στη μεταθανάτια γονιμοποίηση κατ’ άλλο ασφαλή τρόπο, άλλως, η παρέμβαση του Δικαστηρίου θα ήταν μόνο διαπιστωτική και τούτο δε συνάγεται ότι ήθελε ο νομοθέτης.

Στο Εφετείο κρίθηκε ότι στην προκείμενη περίπτωση και λαμβανομένων υπόψη των εξής: α) του θανάτου του συζύγου, β) της αποδεδειγμένης προϋπάρχουσας ασθένειας του συζύγου με κίνδυνο στειρότητας ή κίνδυνο θανάτου, γ) της διακαούς διάθεσης του ζεύγους για απόκτηση τέκνων, δ) της ύπαρξης έγγραφης συναίνεσης του ζεύγους στην κρυοσυντήρηση και κατάψυξη του σπέρματος του συζύγου ακόμη και μετά το θάνατό του, για χρησιμοποίηση σε εξωσωματική γονιμοποίηση με το γεννητικό υλικό της συζύγου που τέθηκε ενυπόγραφα από τους συζύγους σε προδιατυπωμένο έντυπο του Κέντρου Εξωσωματικής Αθηνών και ε) της έλλειψης νομικών γνώσεων των συζύγων, αβίαστα συνάγεται ότι η αληθής βούληση του θανόντος συζύγου της αιτούσας και της ίδιας ήταν η χρησιμοποίηση των μη αναλωθέντων κρυοσυντηρημένων σπερμάτων να γίνει και μετά το θάνατό του, οποτεδήποτε ζητηθεί απ’ αυτήν για εξωσωματική γονιμοποίηση με το δικό της γεννητικό υλικό, η δε μη ύπαρξη συμβολαιογραφικού εγγράφου οφείλεται σε δικαιολογημένη άγνοιά τους, προϋπόθεση, την οποία, αν γνώριζαν, είναι βέβαιο ότι θα είχαν τηρήσει.

Επιμέλεια: Σοφία Παπαγεωργίου/Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις

O νομοθέτης ενέκρινε ως πλέον ασφαλές στοιχείο για την αναζήτηση της αληθινής βούλησης του συζύγου στη μεταθανάτια γονιμοποίηση την τήρηση του συμβολαιογραφικού εγγράφου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήθελε να αποκλείσει το Δικαστήριο από την αναζήτηση της αληθούς βούλησης κατ' άλλο ασφαλή τρόπο, άλλως η παρέμβαση του Δικαστηρίου θα ήταν μόνο διαπιστωτική.