Μίσθωση δημοσίου κτήματος - υπ'αριθμ. 197/2018 απόφαση Α2' Τμήματος ΑΠ

Μίσθωση δημοσίου κτήματος - υπ'αριθμ. 197/2018 απόφαση Α2' Τμήματος ΑΠ

O ν. 813/1978 “περί εμπορικών και ετέρων τινών κατηγοριών μισθώσεων” (ήδη π.δ. 34/1995) εισήγαγε ειδικό σύστημα ιδιαίτερης προστασίας της επαγγελματικής στέγης προς προαγωγή του συμφέροντος όχι μόνο του μισθωτή, αλλά και της εθνικής οικονομίας. Ως εκ τούτου οι διατάξεις του, καθώς και οι διατάξεις των νόμων που τροποποιούν ή συμπληρώνουν αυτόν ή παρατείνουν αναγκαστικά τη συμβατική διάρκεια των υπαγομένων στη ρύθμισή του μισθώσεων, είναι ειδικές και κατισχύουν άλλων διατάξεων από την εφαρμογή των οποίων προκύπτουν έννομα αποτελέσματα αντίθετα ή και διαφορετικά εκείνων που προκύπτουν από την εφαρμογή του νόμου αυτού. Επομένως, οι διατάξεις που ρυθμίζουν την ειδική κατηγορία των μισθώσεων οι οποίες αφορούν επαγγελματική στέγη κατισχύουν και των διατάξεων του άρθρου 82 ν. 2362/1995, που προβλέπει ειδική διαδικασία για τη σύναψη συμβάσεων του Δημοσίου.

Περαιτέρω, με το άρθρο 7 παρ. 19 του ν. 2741/1999, που εισήγαγε τροποποίηση της νομοθεσίας για τις εμπορικές μισθώσεις, ορίζεται ότι “μισθώσεις ακινήτων με εκμισθωτή το Δημόσιο ή ΝΠΔΔ ή ΟΤΑ ή την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, που υπάγονται στο ΠΔ 34/1995 και έληξαν σύμφωνα με το άρθρο 58 παρ. 10 έως 12 αυτού ή που λήγουν οποτεδήποτε, μπορούν να παρατείνονται μέχρι 12 χρόνια από τη λήξη τους με απόφαση του αρμόδιου οργάνου του εκμισθωτή, με σύμβαση παρατάσεως με τον εγκατεστημένο στο μίσθιο μισθωτή”. Επομένως, με την ανωτέρω ειδικότερη διάταξη που κατισχύει τόσο των διατάξεων του άρθρου 82 ν. 2362/1995, όσο και των διατάξεων του ΠΔ 34/1995 ή του Αστικού Κώδικα, παρακάμπτεται και δεν είναι υποχρεωτική η εκμίσθωση με δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό από το Δημόσιο, κύριο του μισθίου, υπό την προϋπόθεση όμως ότι η παράταση της μισθώσεως α) γίνεται με απόφαση του αρμόδιου οργάνου του εκμισθωτή, β) συνάπτεται με τον ήδη εγκατεστημένο στο μίσθιο μισθωτή και γ) το μίσθωμα συμφωνείται στο προβλεπόμενο από το δεύτερο εδάφιο της ίδιας παραγράφου ελάχιστο όριο.

Eπιπροσθέτως, σύμφωνα με το άρθρο 611 Α.Κ., η μίσθωση που συνομολογήθηκε για ορισμένο χρόνο λογίζεται ότι ανανεώθηκε για αόριστο χρόνο, αν μετά την παρέλευση του χρόνου που συμφωνήθηκε ο μισθωτής εξακολουθήσει να χρησιμοποιεί το μίσθιο και ο εκμισθωτής το γνωρίζει και δεν εναντιώνεται. Στην προκειμένη όμως περίπτωση, η μίσθωση ήταν εμπορική και υπήχθη στις διατάξεις του νόμου 813/1978 περί εμπορικών μισθώσεων, ενώ στη θέση του εκμισθωτή υπεισήλθε ως νέος κτήτορας το ελληνικό δημόσιο. Επομένως, το άρθρο 611 Α.Κ. στην ένδικη εμπορική μίσθωση δεν είναι εφαρμοστέο, αφού το μίσθιο είχε την ιδιότητα του δημοσίου κτήματος και κατά το άρθρο 7 παρ. 19 του ν. 2741/1999, που εισήγαγε τροποποίηση της νομοθεσίας για τις εμπορικές μισθώσεις, ναι μεν παρακάμπτεται και δεν είναι υποχρεωτική η εκμίσθωση με δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό από το Δημόσιο, κύριο του μισθίου, πλην όμως τούτο τελεί υπό την προϋπόθεση ότι α) έγινε με απόφαση του αρμόδιου οργάνου του εκμισθωτή, β) συνήφθη με τον ήδη εγκατεστημένο στο μίσθιο μισθωτή και γ) το μίσθωμα συμφωνήθηκε στο προβλεπόμενο από το δεύτερο εδάφιο της παρ. 19 άρθρου 7 ν. 2741/1999 ελάχιστο όριο. Στις παραδοχές, ωστόσο, του Εφετείου Αθηνών διαλαμβάνεται μόνο ότι η παράταση έγινε με τον ήδη εγκατεστημένο στο μίσθιο μισθωτή, χωρίς να γίνεται αναφορά στο αν η παράταση αποφασίσθηκε με απόφαση του αρμοδίου οργάνου του Δημοσίου και το μίσθωμα συμφωνήθηκε στο ελάχιστο νόμιμο όριο. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα ανωτέρω, έγινε δεκτό ότι η προσβαλλόμενη απόφαση του Εφετείου Αθηνών πρέπει να αναιρεθεί διότι υπέπεσε την πλημμέλεια του άρθρου 559 αρ. 1 ΚΠολΔ, με το οποίο αποδίδεται παραβίαση των ανωτέρω ουσιαστικού δικαίου διατάξεων.

Επιμέλεια: Αγγελική Μούζουλα / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις

Oι διατάξεις του ν. ΠΔ 34/1995, καθώς και οι διατάξεις των νόμων που τροποποιούν ή συμπληρώνουν αυτόν ή παρατείνουν αναγκαστικά τη συμβατική διάρκεια των υπαγομένων στη ρύθμισή του μισθώσεων, είναι ειδικές και κατισχύουν άλλων διατάξεων από την εφαρμογή των οποίων προκύπτουν έννομα αποτελέσματα αντίθετα ή και διαφορετικά εκείνων που προκύπτουν από την εφαρμογή του νόμου αυτού.