Αδυναμία εξέτασης μάρτυρα που πραγματοποίησε την καταγγελία ενώπιον των αρχών
Η προσφεύγουσα εργαζόταν ως υπάλληλος στην υπηρεσία μητρώου διαβατηρίων. Τον Φεβρουάριο του 2004, η Μ. υπέβαλλε καταγγελία, σύμφωνα με την οποία η προσφεύγουσα είχε δωροδοκηθεί, καθώς είχε ζητήσει το ποσό των 100 δολαρίων προκειμένου να επιταχύνει την διαδικασία έκδοσης διαβατηρίου. Μετά την άσκηση ποινικής δίωξης, το αρμόδιο δικαστήριο έκρινε την προσφεύγουσα ένοχη για τα αδικήματα της απάτης και της δωροδοκίας, στηρίζοντας την κρίση του στο γεγονός ότι η προσφεύγουσα είχε ομολογήσει την ενοχή της, αν και αργότερα την ανακάλεσε, χωρίς προφανή λόγο. Το 2009 ξεκίνησε νέα ποινική διαδικασία σε βάρος της προσφεύγουσας, λόγω μη πληρωμής της χρηματικής ποινής που της επιβλήθηκε για τα αδικήματα που διέπραξε, η οποία διακόπηκε λόγω απουσίας στοιχείων που να θεμελιώνουν την ενοχή.
Η προσφεύγουσα διαμαρτύρεται ότι, κατά την ποινική διαδικασία, παραβιάστηκαν τα δικαιώματα της σε δίκαιη δίκη και σε εξέταση μαρτύρων, όπως θεμελιώνονται στο άρθρο 6 §§1 και 3 της Σύμβασης.
Συγκεκριμένα, η προσφεύγουσα υποστήριξε πως δεν είχε την δυνατότητα να διασταυρώσει την μάρτυρα κατηγορίας. Το Δικαστήριο, αφού εξέτασε το προσκομιζόμενο υλικό, διαπίστωσε πως ο λόγος που η εν λόγω μάρτυρας δεν ήταν παρούσα, οφείλονταν στην αδυναμία εύρεσης της. Ωστόσο, οι εθνικές αρχές αρκέστηκαν στο γεγονός ότι το 2004 η μάρτυρας άλλαξε τον τόπο διαμονής της, χωρίς να διεξάγουν περαιτέρω έρευνα για την ανεύρεση της νέας κατοικίας της. Εξετάζοντας στη συνέχεια την σημασία της μαρτυρίας στην απόφαση περί καταδίκης, το Δικαστήριο έκρινε πως τα υπόλοιπα στοιχεία δεν ήταν αρκετά ώστε να θεμελιώσουν τις κατηγορίες περί απάτης και δωροδοκίας, και κατά συνέπεια, το καθοριστικό στοιχείο που οδήγησε στην καταδίκη της προσφεύγουσας, ήταν η δήλωση της ως άνω μάρτυρος κατά το στάδιο της έρευνας. Επιπλέον, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, η προσφεύγουσα στερήθηκε της δυνατότητας εξέτασης της μάρτυρος τόσο κατά την διάρκεια της δίκης όσο και κατά την προδικαστική έρευνα, ενώ δεν αξιολογήθηκε προσηκόντως από τις αρχές το γεγονός ότι η μάρτυρας δεν εξετάστηκε από τις διωκτικές ή δικαστικές αρχές, καθώς υπέβαλε γραπτώς την καταγγελία της. Επομένως, δεν υπήρξαν τα απαραίτητα αντισταθμιστικά μέτρα που θα επέτρεπαν μία δίκαιη και ορθή αξιολόγηση της αξιοπιστίας του ως άνω αποδεικτικού μέσου. Για τους παραπάνω λόγους, το Δικαστήριο κατέληξε στην κρίση ότι παραβιάστηκαν τα δικαιώματα που θεσπίζει το άρθρο 6 §§ 1 και 3.
Επιμέλεια: Γεωργία Αρχοντή / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις
Για τη σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου μπορείτε να ανατρέξετε στον ακόλουθο σύνδεσμο.
Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, η προσφεύγουσα στερήθηκε της δυνατότητας εξέτασης της μάρτυρος τόσο κατά την διάρκεια της δίκης όσο και κατά την προδικαστική έρευνα, ενώ δεν αξιολογήθηκε προσηκόντως από τις αρχές το γεγονός ότι η μάρτυρας δεν εξετάστηκε από τις διωκτικές ή δικαστικές αρχές, καθώς υπέβαλε γραπτώς την καταγγελία της.
Source/ Author: echr.coe.int
