Απόφαση 869/2018 Ολομέλειας ΣτΕ (Παύση Μουσουλμάνου Θρησκευτικού Λειτουργού λόγω αμετάκλητης καταδικαστικής απόφασης.)
Η τήρηση του ουσιώδους τύπου της προηγούμενης κλήσεως σε ακρόαση που επιβάλλεται από τα άρθρα 20 παράγραφος 2 του Συντάγματος και 6 του κώδικα διοικητικής διαδικασίας δεν απαιτείται, δεδομένου ότι η επίδικη παύση που αποτελεί διοικητικό μέτρο αποφασίζεται κατά δεσμία αρμοδιότητα με μόνη την συνδρομή της προβλεπόμενης στον νόμο αντικειμενικής προϋποθέσεως, δηλαδή της αμετάκλητης καταδίκης για ορισμένο ποινικό αδίκημα .
Επιπροσθέτως το Δικαστήριο έκρινε ότι η παύση του Μουφτή ή του Τοποτηρητή Μουφτείας προβλέπεται από διατάξεις διοικητικής φύσεως και αποτελεί διοικητικό μέτρο που λαμβάνεται επί αμετάκλητης καταδίκης, μεταξύ άλλων, για το ποινικό αδίκημα της απλής συνέργειας σε απόπειρα απάτης σε βάρος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, χωρίς δε να παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας ή άλλη συνταγματική διάταξη ή αρχή.
Η επίδικη παύση βρίσκει νόμιμο και επαρκές έρεισμα στην προαναφερθείσα αμετάκλητη καταδικαστική, για τον αιτούντα, απόφαση, κατά συνέπεια αβασίμως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αναφέρεται αορίστως στην παύση και είναι ανεπαρκώς, αορίστως και πλημμελώς αιτιολογημένη κατά παράβαση του άρθρου 17 του κώδικα διοικητικής διαδικασίας.
Καταληκτικά η αναστολή εκτέλεσης της ποινής καθώς και η αίτηση απονομής χάριτος είναι άμοιρες νομικής σημασίας για την κατά δεσμία αρμοδιότητα λήψη του εν λόγω διοικητικού μέτρου με μόνη την συνδρομή του αντικειμενικού δεδομένου της αμετάκλητης καταδίκης.
Επιμέλεια: Ιωάννης Κοντούλης/ Επιστημονικός Συνεργάτης e-Θεμις
Για τους προεκτεθέντες λόγους το Δικαστήριο απέρριψε ως αβάσιμη την επίδικη αίτηση.
Source/ Author:www.ethemis.gr
