Σύμβαση έργου - υπ' αριθμ. 162/2018 απόφαση Α2’ Τμήματος ΑΠ

Σύμβαση έργου - υπ' αριθμ. 162/2018 απόφαση Α2’ Τμήματος ΑΠ

Aπό τα άρθρα 681, 682, 694 εδ. α’ Α.Κ. προκύπτει, ότι με την σύμβαση έργου ο εργολάβος έχει υποχρέωση να εκτελέσει το έργο και ο εργοδότης να καταβάλει την συμφωνημένη αμοιβή στον εργολάβο, η οποία καταβάλλεται κατά την παράδοση του έργου. Αν η αμοιβή συνίσταται σε χρήματα και δεν πιστώθηκε, είναι τοκοφόρα από την παράδοση του έργου. Από τον συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων συνάγεται, ότι για το ορισμένο της αγωγής εργολάβου που ενάγει τον εργοδότη για την καταβολή της αμοιβής του, απαιτείται η επίκληση της καταρτισθείσης συμβάσεως έργου, του συμφωνηθέντος έργου, της εκτελέσεως και παραδόσεως τούτου στον εργοδότη και της συμφωνηθείσης αμοιβής. Στην περίπτωση δε κατά την οποία η αμοιβή ζητείται εντόκως από το χρονικό σημείο της παραδόσεως του έργου, πρέπει να αναφέρεται στην αγωγή και ο χρόνος αυτός.

Ακόμη, από τις διατάξεις των άρθρων 15 § 5 και 86 § 1 εδ.α’ του ισχύσαντος κατά τον χρόνο συνάψεως της επίδικης συμβάσεως, αλλά και κατά τον χρόνο της συζητήσεως της συγκεκριμένης υπόθεσης στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο Νόμου 3386/2005 (είσοδος, διαμονή κλπ. υπηκόων τρίτων χωρών), προκύπτει, ότι για την παροχή εξηρτημένης εργασίας ή την παροχή υπηρεσιών ή έργου από πολίτη τρίτης χώρας, ήτοι φυσικό πρόσωπο το οποίο δεν έχει την ελληνική ιθαγένεια ούτε την ιθαγένεια άλλου κράτους - μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, απαιτείται αυτός να είναι εφοδιασμένος με σχετική άδεια διαμονής για την εξαρτημένη εργασία ή την παροχή υπηρεσιών ή έργου, η έλλειψη της οποίας καθιστά άκυρη την σχετική σύμβαση, σύμφωνα με τα άρθρα 3, 174 και 180 Α.Κ., καθόσον οι ανωτέρω διατάξεις του Ν.3386/2005 είναι δημοσίας τάξεως. Περαιτέρω, από τα άρθρα 2 § 1 και 19 § 1 Π.Δ.186/1992 (Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων) προβλέπεται, ότι κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή κοινωνία του Αστικού Κώδικα που ασκεί δραστηριότητα στην Ελλάδα για την απόκτηση εισοδήματος από εμπορική, βιομηχανική κ.λπ. επιχείρηση ή από ελευθέριο επάγγελμα, οφείλει να τηρεί τα αναφερόμενα στο πρώτο άρθρο βιβλία και στοιχεία και να θεωρεί αυτά, πριν από κάθε χρησιμοποίηση τους, στον αρμόδιο προϊστάμενο Δ.Ο.Υ. Από καμία όμως περαιτέρω διάταξη προκύπτει, ότι η παράλειψη των υποχρεώσεων αυτών ή της δηλώσεως ενάρξεως εργασιών από τον εργολάβο καθιστά αδύνατη την σύναψη έγκυρης συμβάσεως έργου από αυτόν.

Στην προκειμένη περίπτωση, δεν απαιτείτο για την εγκυρότητα της ένδικης συμβάσεως έργου η προηγουμένη, σύμφωνα με τα άρθρα 2 § 1 και 19 § 1 Π.Δ. 186/1992, θεώρηση και εν συνεχεία τήρηση των προβλεπομένων από τις διατάξεις αυτές βιβλίων και στοιχείων. Ακόμη δε και αν υποτεθεί ότι ο ενάγων δεν έχει προβεί σε έναρξη εργασιών στην αρμόδια ΔΟΥ ως εργολάβος οικοδομών, η παράλειψη αυτή δεν συνεπάγεται ότι δεν προβαίνει εν τοις πράγμασι σε σύναψη εργολαβιών, για τις οποίες δικαιούται τη συμφωνηθείσα αμοιβή, ανεξάρτητα από την τυχόν παράβαση των σχετικών διατάξεων περί ασφαλιστικών και φορολογικών υποχρεώσεων. Επιπροσθέτως, αναφορικά με τη φύση της μεταξύ των διαδίκων σχέσης κρίθηκε ότι δεν είναι σύμβαση εργασίας όπως ισχυρίστηκαν οι εναγόμενοι, καθώς αποτελεί συνήθη πρακτική στο χώρο της οικοδομής για λόγους φορολογικούς και ασφαλιστικούς, να δηλώνεται ο εργολάβος ως απλός εργάτης. Τέλος, ο ενάγων δεν ήταν υποχρεωμένος, για το ορισμένο της αγωγής του, να αναφέρει σε αυτήν ότι είναι Έλλην υπήκοος ή υπήκοος κράτους - μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ούτε και το Εφετείο ήταν υποχρεωμένο να ερευνήσει την υπηκοότητα εκείνου και μάλιστα εάν είναι υπήκοος τρίτης, εκτός της Ευρωπαϊκής Ενώσεως χώρας (και ειδικότερα υπήκοος της Αλβανίας), αφού από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν αποδείχθηκε ξένη υπηκοότητα αυτού, μη αρκούντος προς τούτο του ονόματος και του επωνύμου του. Εξάλλου, οι αναιρεσείοντες ουδόλως προέβαλαν σχετικό ισχυρισμό ενώπιον αμφοτέρων των δικαστηρίων της ουσίας, και δεν μπορεί, επομένως, να ληφθεί υπόψη ο προβαλλόμενος το πρώτον ενώπιον του Αρείου Πάγου σχετικός ισχυρισμός που αφορά τη δημόσια τάξη.

Επιμέλεια: Αγγελική Μούζουλα / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις

Η μη θεώρηση και τήρηση των αναφερόμενων στο άρθρο 2 § 1 Π.Δ.186/1992 βιβλίων και στοιχείων πριν τη χρησιμοποιήσή τους από τον εργολάβο, δεν καθιστά άκυρη τη σύναψη συμβάσεως έργου από αυτόν.