Παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας

Παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας

Ο αιτών, ο οποίος υπηρετούσε ως γενικός διευθυντής της αστυνομίας στην Ανκάρα, κλήθηκε να καταθέσει μαζί με συνάδελφο του, έπειτα από καταγγελία που έγινε σε βάρος τους. Μετά τη διεξαγωγή έρευνας, ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος τους για τα αδικήματα του βιασμού και κατάχρησης εξουσίας, ενώ η υπόθεση εισήχθη στο δικαστήριο του πρώτου βαθμού με τις κατηγορίες της παράνομης χρήσης δημόσιου οχήματος και κατάχρησης δημόσιας εξουσίας. Εν τέλει, οι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν, μετά και από τη νέα κατάθεση του θύματος, η οποία απέσυρε την καταγγελία της. Όσον αφορά τον πειθαρχικό έλεγχο, σε πρώτο βαθμό επιβλήθηκε η ποινή της μη προαγωγής για διάστημα 24 μηνών, ενώ το ανώτατο πειθαρχικό συμβούλιο, εκτιμώντας τη φύση του αδικήματος που φέρεται να τέλεσε ο κατηγορούμενος, αποφάσισε πως δεν μπορούσε παρά να του επιβληθεί η ποινή της απόλυσης από την υπηρεσία του. Ο αιτών προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Νο. Προσφυγής 60392/08), και υποστήριξε πως η απόλυση του, ενώ ακόμη εκκρεμούσε η σε βάρος του ποινική δίωξη, δεν ήταν συμβατή με το δικαίωμα του στο τεκμήριο της αθωότητας, όπως προβλέπεται από το άρθρο 6§2 της ΕΣΔΑ. 

Κατά το Δικαστήριο, η αρχή του τεκμηρίου αθωότητας πρέπει να ερμηνεύεται ως αποχή των πειθαρχικών αρχών από την απόδοση ποινικών ευθυνών σε ένα πρόσωπο, όταν δεν έχει αποφανθεί η ποινική δικαιοσύνη περί της επίμαχης κατηγορίας, γεγονός που πρέπει να αποτυπώνεται και στις πειθαρχικές αποφάσεις, από πλευράς ορολογίας. Εν προκειμένω, η αναφορά των πειθαρχικών αρχών στο πρόσωπο του αιτούντος ως «κατηγορουμένου» στο κείμενο της απόφασης περί της απόλυσης του, καθώς και η περιγραφή της συμπεριφοράς του ως «σεξουαλικής επίθεσης», χωρίς καμία επιφύλαξη, συνιστά παραβίαση του δικαιώματος του αιτούντος στο να θεωρείται αθώος, μέχρι την ολοκλήρωση της ποινικής διαδικασίας. 

Επιπλέον, το Δικαστήριο εξέτασε και τη δεύτερη πτυχή του άρθρου 6§2, η οποία αφορά την μεταχείριση ενός ατόμου κατά τρόπο σύμφωνο με τη αθωότητα του, εφόσον υπάρχει απόφαση που τον απαλλάσσει ποινικά. Στην επίμαχη υπόθεση, το Δικαστήριο έκρινε ότι το ανώτατο δικαστήριο όφειλε να αιτιολογήσει την κρίση του περί μη διόρθωσης της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης του πειθαρχικού οργάνου, δεδομένου ότι είχε ήδη εκδοθεί η απόφαση του ποινικού δικαστηρίου που διέταξε την απαλλαγή του αιτούντος. Η έλλειψη αιτιολογίας δημιουργεί αμφιβολίες ως προς την αθωότητα του αιτούντος, η οποία είχε ήδη αποδειχθεί, και συνεπώς, οδηγεί σε παραβίαση του άρθρου 6§2 υπό την ως άνω πτυχή του. 

Επιμέλεια: Γεωργία Αρχοντή / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις

Για τη σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου μπορείτε να ανατρέξετε στον ακόλουθο σύνδεσμο.

Εν προκειμένω, η αναφορά των πειθαρχικών αρχών στο πρόσωπο του αιτούντος ως «κατηγορουμένου» στο κείμενο της απόφασης περί της απόλυσης του, καθώς και η περιγραφή της συμπεριφοράς του ως «σεξουαλικής επίθεσης», χωρίς καμία επιφύλαξη, συνιστά παραβίαση του δικαιώματος του αιτούντος στο να θεωρείται αθώος, μέχρι την ολοκλήρωση της ποινικής διαδικασίας.