Συνθήκες κράτησης σε σωφρονιστικό κατάστημα και έλλειψη αποτελεσματικής προσφυγής
Οι αιτούντες διαμαρτυρήθηκαν για τις συνθήκες κράτησης, αναφερόμενοι στο ζήτημα του υπερπληθυσμού των κελιών, στην έλλειψη υγιεινής και επαρκούς σίτισης, στην ανεπαρκή ιατρική περίθαλψη και στον αποκλεισμό τους από την εκπαίδευση. Ειδικότερα, επικαλέστηκαν το άρθρο 3, ισχυριζόμενοι ότι η υφιστάμενη κατάσταση συνιστά απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση. Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ο προσωπικός χώρος που διέθεταν θεωρείται αποδεκτός με βάση τα προβλεπόμενα κριτήρια, ενώ δεν προέκυψαν επαρκή στοιχεία, αναφορικά με το ζήτημα της σίτισης και της υγιεινής, που να αποδεικνύουν υπέρβαση των ανεκτών ορίων ταλαιπωρίας που περιλαμβάνει κάθε κράτηση. Επομένως δεν προέκυψε, κατά το σκέλος αυτό, παραβίαση του άρθρου 3.
Όσον αφορά την επικαλούμενη παραβίαση του άρθρου 13, το Δικαστήριο διαπίστωσε πως τα προβλεπόμενα μέσα που διέθεταν οι κρατούμενοι προκειμένου να καταγγείλουν τις συνθήκες κράτησης τους (άρθρο 6 Ν. 2776/1999 και 572 ΚΠΔ) δε είχαν ουδεμία χρησιμότητα και, κατ’ επέκταση, δεν εκπλήρωναν την προϋπόθεση της «αποτελεσματικότητας» τόσο κατά τον νόμο όσο και κατά την πράξη, εφόσον οι προσφεύγοντες ισχυρίστηκαν ότι βλάπτονται προσωπικά από τις γενικές συνθήκες κράτησης. Συνεπώς υπήρξε παραβίαση του άρθρου 13.
Επιπλέον, ένας εκ του αιτούντων επικαλέστηκε παραβίαση του άρθρου 2 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου, καθώς η τοποθέτηση του σε πειθαρχικό κελί δεν του επέτρεψε να παρακολουθήσει τα μαθήματα σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Το Δικαστήριο διαπίστωσε πως η εν λόγω τοποθέτηση δεν αποτελούσε κύρωση, ενώ μετά την λήξη της παραμονής ο κρατούμενος δεν επέδειξε ενδιαφέρον για συνέχιση των μαθημάτων. Για τον λόγο αυτό, δεν υπήρξε παρέμβαση στο δικαίωμα στην εκπαίδευση και δεν παραβιάστηκε το άρθρο 2 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου.
Επιμέλεια: Γεωργία Αρχοντή / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις
Για τη σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου μπορείτε να ανατρέξετε στον ακόλουθο σύνδεσμο.
Tο Δικαστήριο διαπίστωσε πως τα προβλεπόμενα μέσα που διέθεταν οι κρατούμενοι προκειμένου να καταγγείλουν τις συνθήκες κράτησης τους (άρθρο 6 Ν. 2776/1999 και 572 ΚΠΔ) δε είχαν ουδεμία χρησιμότητα και, κατ’ επέκταση, δεν εκπλήρωναν την προϋπόθεση της «αποτελεσματικότητας» τόσο κατά τον νόμο όσο και κατά την πράξη, εφόσον οι προσφεύγοντες ισχυρίστηκαν ότι βλάπτονται προσωπικά από τις γενικές συνθήκες κράτησης. Συνεπώς υπήρξε παραβίαση του άρθρου 13.
Source/ Author: Απόφαση | Download pdf
