Συμμετοχή στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ΑΕ - υπ’ αριθμ. 168/2018 απόφαση Α1’ Τμήματος ΑΠ

Συμμετοχή στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ΑΕ - υπ’ αριθμ. 168/2018 απόφαση Α1’ Τμήματος ΑΠ

Οι διαφορές του αναιρεσείοντος με την αναιρεσίβλητη εταιρία, αλλά κυρίως με τον Πρόεδρο αυτής ανέκυψαν από τη λήψη ενός δανείου, που έλαβε ο τελευταίος, για λογαριασμό της αναιρεσιβλήτου, για τη λήψη του οποίου όμως έδωσε και ο ίδιος (ο ενάγων) την προφορική συγκατάθεσή του. Συγκεκριμένα, αναφορικά με τη διαχείριση του δανείου αυτού από τον Πρόεδρο της εναγόμενης εταιρίας ο ενάγων ενοχλήθηκε σε τέτοιο βαθμό, που οδηγήθηκε στην έξοδο του από την εταιρία, για το λόγο ότι, ενώ αυτός είχε σχεδιάσει ένα πλάνο για την καλύτερη εκμετάλλευση και διαχείριση του, ο Πρόεδρος το αγνόησε και διαχειρίστηκε το ποσό του δανείου εντελώς μόνος του, χωρίς να ενημερώσει σχετικά τον ενάγοντα και τον έτερο μέτοχο της εναγόμενης. Ο ενάγων μετά την αποχώρηση του από την εναγομένη εταιρία, λόγω του ότι η τελευταία δεν του παρέδωσε τις μετοχές που του αναλογούσαν λόγω της συμμετοχής του στην αύξηση του κεφαλαίου αυτής με το ποσό των 16.000.000 δραχμών, αναζήτησε το παραπάνω ποσό από την εναγομένη, με την ένδικη αγωγή ισχυριζόμενος ότι της το κατέβαλε ως άτοκο δάνειο, με τη συμφωνία η εναγομένη να του το επιστρέψει την 1/3/2002. Η εναγομένη αρνήθηκε την καταβολή από τον ενάγοντα σ’ αυτή του ποσού των 16.000.000 δραχμών.

Από το σύνολο των προσκομισθέντων αποδεικτικών μέσων δεν καταλείπεται αμφιβολία ότι ο ενάγων κατέβαλε στην εναγομένη, με τραπεζικά εμβάσματα, τμηματικά, το συνολικό ποσό των 16.000.000 δραχμών, όχι όμως ως άτοκο δάνειο, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, αλλά για να χρησιμοποιηθεί για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της και σε αντάλλαγμα αυτού η εναγομένη θα του παρέδιδε μετοχές της, που θα αντιστοιχούσαν στη συμμετοχή του με το ποσό αυτό στην αύξηση του κεφαλαίου της, υποχρέωσή της όμως την οποία η εναγομένη αρχικά δεν εκπλήρωσε και στη συνέχεια την αρνήθηκε. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου ενισχύεται κυρίως από τις ένορκες καταθέσεις του ενάγοντος, την κατάθεση του μάρτυρα Ι. Π. στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο “…ο Τ. που βρισκόταν τότε στη Γερμανία προθυμοποιήθηκε να μας δώσει δάνειο με την προϋπόθεση να πάρει το μάρκετινγκ και κάποιες μετοχές…”, από το γεγονός ότι αμέσως με τη σύναψη της εργασιακής του σχέσης με την εναγομένη αυτός εκλέχθηκε παράλληλα και συμμετείχε στο Διοικητικό Συμβούλιο αυτής με την ιδιότητα του Β’ Αντιπροέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου, και τέλος από το γεγονός ότι φέρεται να λαμβάνει μέρος στη λήψη αποφάσεων που αφορούν στη βιωσιμότητα της εναγομένης εταιρίας και δεν αναιρείται από κανένα αποδεικτικό μέσο.

Κρίθηκε, λοιπόν, ότι το καταβληθέν από τον αναιρεσείοντα ποσό των 16.000.000 δρχ. δόθηκε στην αναιρεσίβλητη προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου αυτής με αντάλλαγμα την παράδοση σ’ αυτόν μετοχών της, που θα αντιστοιχούσαν στη συμμετοχή του με το ποσό αυτό στην αύξηση του κεφαλαίου της. Επομένως, το Εφετείο ορθά ερμήνευσε τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 806 επ. ΑΚ, τις οποίες ορθά δεν εφήρμοσε, δεχόμενο ότι με βάση τα αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά δεν πρόκειται για σύμβαση δανείου.

Επιμέλεια: Βασιλική Γεωργίου / Επιστημονικός Συνεργάτης e-Θέμις

Σύμφωνα με το άρθρο 806 ΑΚ, με τη σύμβαση του δανείου ο ένας από τους συμβαλλομένους μεταβιβάζει στον άλλον κατά κυριότητα χρήματα ή άλλα αντικαταστατά πράγματα, και αυτός έχει υποχρέωση να αποδώσει άλλα πράγματα της ίδιας ποσότητας και ποιότητας.