Απόφαση 999/2018 και 1000/2018 ΣτΕ

Απόφαση 999/2018 και 1000/2018 ΣτΕ

Ειδικότερα, το Δικαστήριο, ερμηνεύοντας τις διατάξεις του άρθρου 46 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 4174/2013) και του άρθρου 2 της υπ` αριθμ. ΠΟΛ. 1282/2013 απόφασης του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών, που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση της παρ. 6 του άρθρου 46 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, με τις οποίες εξειδικεύονται τα πρόσωπα, σε βάρος των οποίων επιβάλλονται τα μέτρα διασφαλίσεως των συμφερόντων του Δημοσίου, έκρινε ότι επί διαπιστώσεως διαπράξεως από ημεδαπές ανώνυμες εταιρείες φοροδιαφυγής κατά την περ. β΄ της παρ. 1 του άρθρου 55 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, μπορούν να επιβληθούν μέτρα διασφαλίσεως σωρευτικώς στα φυσικά πρόσωπα, τα οποία από την τέλεση της παραβάσεως και μέχρι την επιβολή των μέτρων είχαν μια από τις ιδιότητες που απαριθμούνται στην παρ. 6 του άρθρου 46 του εν λόγω Κώδικα και στο άρθρο 2 της ΠΟΛ. 1282/2013 αποφάσεως, ήτοι είχαν την ιδιότητα του προέδρου, αντιπροέδρου κλπ. του διοικητικού συμβουλίου της ανώνυμης εταιρείας, υπό την προϋπόθεση ότι τα πρόσωπα αυτά ήταν, κατά τον κρίσιμο χρόνο, εντεταλμένα στην διοίκηση ή διαχείριση ή εκπροσώπηση της ανώνυμης εταιρείας, είτε αμέσως από τον νόμο είτε από ιδιωτική βούληση (βλ. ad hoc ΣτΕ 2326/2017, 546/2018).

Επομένως, το δικαστήριο της ουσίας κρίνοντας μη νόμιμη την επιβολή σε βάρος των αναιρεσίβλητων, υπό την ιδιότητά τους ως Αντιπροέδρου Α’ και Β’ του Διοικητικού Συμβουλίου ανώνυμης ποδοσφαιρικής εταιρείας, των προβλεπόμενων από το άρθρο 46 του ν. 4174/2013 μέτρων λόγω μη αποδόσεως από την εταιρεία διαφόρων φόρων, δεν υπέπεσε σε εσφαλμένη ερμηνεία των προαναφερόμενων διατάξεων, και τούτο διότι
δεν αρκούσε για την επιβολή των μέτρων η ως άνω ιδιότητα των αναιρεσίβλητων, αλλά όφειλε η φορολογική αρχή, επιπλέον, να αποδείξει ότι οι τελευταίοι είχαν, κατά τον κρίσιμο χρόνο, ήτοι κατά τον χρόνο τέλεσης των παραβάσεων, πράγματι ασκήσει καθήκοντα διοικήσεως, διαχειρίσεως ή εκπροσωπήσεως της ελεγχομένης εταιρείας. 
Με το σκεπτικό αυτό το ως άνω δικαστήριο ορθά δέχθηκε τον οικείο λόγο προσφυγής των αναιρεσίβλητων περί του ότι οι ίδιοι, αν και συμμετείχαν, κατά την κρίσιμη περίοδο, στο Διοικητικό Συμβούλιο ως Αντιπρόεδρος Α’ και Β’ αντίστοιχα, ουδέποτε είχαν την ιδιότητα προσώπου εντεταλμένου από οιαδήποτε αιτία στην διοίκηση, διαχείριση ή εκπροσώπηση της ελεγχομένης εταιρείας, δεδομένου ότι την πλήρη διαχείριση και τα δικαιώματα εκπροσωπήσεως και δεσμεύσεως αυτής είχε, σύμφωνα με σχετικά πρακτικά του Διοικητικού της Συμβουλίου, ο εκάστοτε Διευθύνων Σύμβουλος και Πρόεδρος του εν λόγω Συμβουλίου. 

Επιμέλεια: Ναυσικά Τζαναβάρη / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις

Τα μέτρα διασφαλίσεως επιβάλλονται εφόσον τα φυσικά πρόσωπα, που είχαν μια από τις ιδιότητες που απαριθμούνται στην παρ. 6 του άρθρου 46 του εν λόγω Κώδικα και στο άρθρο 2 της ΠΟΛ. 1282/2013 αποφάσεως, ήταν, κατά τον κρίσιμο χρόνο, εντεταλμένα στην διοίκηση ή διαχείριση ή εκπροσώπηση της ανώνυμης εταιρείας, είτε αμέσως από τον νόμο είτε από ιδιωτική βούληση.