Δημόσιες- Ιδιωτικές Σχολές και κρατικές ενισχύσεις- ΣτΕ 1372/2018 (τμ. Α')

Δημόσιες- Ιδιωτικές Σχολές και κρατικές ενισχύσεις- ΣτΕ 1372/2018 (τμ. Α')

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται από την αναιρεσείουσα εταιρεία ότι η αποκλειστική χρηματοδότηση των δημόσιων Ι.Ε.Κ. δεν δικαιολογείται από λόγους κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος, το δε Δημόσιο δεν ασκεί κυριαρχική εξουσία κατά την παροχή της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης. Αντιθέτως, η εν λόγω δραστηριότητα έχει οικονομικό χαρακτήρα, δεδομένου ότι είναι κερδοσκοπικά οργανωμένη και συνδέεται άμεσα με τις συνθήκες απασχόλησης, τα ποσοστά ανεργίας και τους ρυθμούς παραγωγικότητας στην αγορά, ως εκ τούτου δε, τα δημόσια Ι.Ε.Κ. πρέπει να θεωρούνται επιχειρήσεις εφ’ όσον δραστηριοποιούνται σε συγκεκριμένη ανταγωνιστική αγορά. Περαιτέρω, προβάλλεται ότι τα δημόσια Ι.Ε.Κ. δεν διαφοροποιούνται από τα ιδιωτικά ούτε ως προς τα αντικείμενα εκπαίδευσης που προσφέρουν.

Περαιτέρω, γίνεται δεκτό ότι το Σύνταγμα επιφυλάσσει κατ’ αρχήν στο Κράτος την παροχή της επαγγελματικής και κάθε μορφής ειδικής εκπαιδεύσεως, χωρίς βέβαια να αποκλείει και την ίδρυση αντίστοιχων εκπαιδευτηρίων από ιδιώτες, εφ’ όσον, όμως, χορηγηθεί σε αυτούς τέτοια δυνατότητα από τον κοινό νομοθέτη.  Εντούτοις, το Κράτος μέσω της ίδρυσης των δημοσίων Ι.Ε.Κ. δεν αποβλέπει στην άσκηση κερδοσκοπικής δραστηριότητας, αλλά στην υλοποίηση της εν γένει εκπαιδευτικής πολιτικής του, που κατά το Σύνταγμα αποτελεί πρωταρχικό σκοπό δημοσίου συμφέροντος, η οποία, εν προκειμένω, πραγματοποιείται τόσο με την διατήρηση των διδάκτρων σε σχετικώς χαμηλά επίπεδα όσο και με την ανάπτυξη του δικτύου των δημοσίων Ι.Ε.Κ. στη Χώρα, έτσι ώστε να επωφεληθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι ενδιαφερόμενοι. Συναφώς, κατά το άρθρο 11 του ν. 2009/1992 ο Ο.Ε.Ε.Κ. χρηματοδοτείται κατά βάση από τον κρατικό προϋπολογισμό, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και προγράμματα που χρηματοδοτούνται από διεθνείς οργανισμούς και τα διαρθρωτικά κοινοτικά ταμεία, τα δε δίδακτρα αποτελούν έναν από τους τρόπους χρηματοδοτήσεως.

Απόρριψη της αίτησης αναιρέσεως και ειδικότερα των αιτιάσεων περί παραβίασης του άρθρου 4 παρ. 1, 5 παρ. 1 και 16 Συντ., καθώς και των άρθρων 14 ΕΣΔΑ και 1 ΠΠΠ ΕΣΔΑ.