Στοιχειοθέτηση της κατ' άρθρο 84 παρ. 2 εδ.ε’ ΠΚ. ελαφρυντικής περίστασης της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς

Στοιχειοθέτηση της κατ' άρθρο 84 παρ. 2 εδ.ε’ ΠΚ. ελαφρυντικής περίστασης της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς

Στην υπ΄αρ. 47/2018 απόφαση του Αρείου Πάγου παρατίθενται οι προϋποθέσεις που χρήζουν συνδρομής , ώστε  στο πρόσωπο του κατηγορουμένου να αναγνωρισθεί η ελαφρυντική περίσταση της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με όσα προβάλλονται στην ως άνω απόφαση του Αρείου Πάγου, ο κατηγορούμενος κατά την εκδίκαση της υπόθεσης ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Λάρισας για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια , προέβαλε  τον αυτοτελή ισχυρισμό περί συνδρομής στο πρόσωπό του των ελαφρυντικών περιστάσεων του πρότερου έντιμου βίου και της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς κι άρα , εἰρήσθω ἐν παρόδῳ , θα πρέπει να αποδείξει αυτόν ακριβώς τον προηγούμενο έντιμο βίο, με πραγματικά περιστατικά, τα οποία θεμελιώνουν μία συνολικά ενεργή – θετική συμπεριφορά .
Το Τριμελές Εφετείο Λάρισας με την υπ’ αριθμ. 1910/8.12.2015 απόφαση απέρριψε τον εν λόγω  ισχυρισμό του κατηγορουμένου με το αιτιολογικό ότι , όσον αφορά στην αναγνώριση του ελαφρυντικού του πρότερου έντιμου , απαιτείται το περιεχόμενο του αυτοτελούς ισχυρισμού να είναι επαρκώς ορισμένο, ώστε να είναι υποχρεωμένο το Δικαστήριο να απαντήσει ειδικά , αιτιολογημένα και εμπεριστατωμένα, ενώ παράλληλα τονίζει πως «η ύπαρξη λευκού ποινικού μητρώου, η απουσία επίμεμπτης δραστηριότητάς του μέχρι την τέλεση της πράξης και η μέχρι τότε συνήθης ανθρώπινη συμπεριφορά με την απόκτηση γνώσεων και την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεών (από τον κατηγορούμενο)», δεν επαρκούν χωρίς την πλέον αναγκαία de jure αναφορά επιπροσθέτων πραγματικών περιστατικών,  βάσει των οποίων προκύπτει έμπρακτα η θετική και επωφελής για το κοινωνικό status quo δράση του ατόμου, αιτιολογία που δέχεται με την απόφασή του ο Άρειος Πάγος. 
Ωστόσο, το προαναφερθέν δευτεροβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε και τον ισχυρισμό περι συνδρομής στο πρόσωπό του κατηγορουμένου της ελαφρυντικής περίστασης της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς με το αιτιολογικό ότι , δεν αποδείχθηκε - άνευ αμφιβολίας - ότι η συμπεριφορά του κατηγορουμένου μετά την ημερομηνία τελέσεως της πράξης πληρούσε τις προϋποθέσεις της καλής συμπεριφοράς και έντιμης ζωής. Το εν λόγω Δικαστήριο συμπληρώνει ότι , δεν δύναται να χαρακτηριστεί το διάστημα των τεσσάρων ετών και τεσσάρων μηνών, ήτοι το διάστημα μεταξύ του χρόνου τελέσεως της πράξης και της εξέτασης του αυτοτελούς ισχυρισμού, ως σχετικά μεγάλο διάστημα μετά την πράξη του κατηγορουμένου επικαλούμενο την μεγάλη κοινωνική απαξία του εγκλήματος του δράστη και την προκληθείσα στο πρόσωπο του πολιτικώς ενάγοντος δυστυχία και οδύνη , η οποία δεν μειώθηκε σε κανένα βαθμό εντός του προειρημένου χρονικού διαστήματος. 
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Ελλάδος προέβη σε αναίρεση της ως άνω αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Λάρισας ως προς την απορριπτική του αυτοτελούς ισχυρισμού του ελαφρυντικού της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς, με το σκεπτικό ότι η αιτιολογία του ως άνω Δικαστηρίου δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, διότι δε λαμβάνεται υπόψιν από το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο «η επί μακρόν χρόνο μετά το ατύχημα καλή συμπεριφορά του κατηγορουμένου με την προσφορά του από το 2012 έως σήμερα ως πυροσβέστη στην Πυροσβεστική υπηρεσία της Λάρισας, ενώ για την αναγνώριση ή μη της εν λόγω ελαφρυντικής περίστασης δεν λαμβάνεται υπόψη, η ηθική βλάβη που υπέστησαν οι παθόντες ,όπως συνέβη στην προκειμένη περίπτωση».

Επιμέλεια: Ιωάννης Σπηλιώτης / Επιστημονικός Συνεργάτης e-Θέμις

Για την εξέταση συνδρομής του ελαφρυντικού της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς λαμβάνονται υπόψη μόνον τα προβληθέντα από τον κατηγορούμενο πραγματικά περιστατικά που αφορούν τον ίδιο και δικαιολογούν τη συνδρομή στο πρόσωπό του του ελαφρυντικού της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς.