Υποκείμενος στον φόρο κάτοικος άλλου κράτους μέλους - Απόφαση C‑441/16
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο υπέβαλε στο Δικαστήριο της ΕΕ τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα, τα οποία το 2ο αποφάσισε να συνεξετάσει:
1) Προσκρούει στα άρθρα 2 έως 5 της όγδοης οδηγίας, σε συνδυασμό με το άρθρο 17, παράγραφος 2 και παράγραφος 3, στοιχείο αʹ, της έκτης οδηγίας, πρακτική εθνικών φορολογικών αρχών οι οποίες εκτιμούν ότι δεν υφίστανται αντικειμενικά στοιχεία τα οποία να επιβεβαιώνουν τη δηλωθείσα πρόθεση του υποκειμένου στον φόρο να χρησιμοποιήσει τα εισαχθέντα αγαθά στο πλαίσιο των οικονομικών δραστηριοτήτων του στην περίπτωση κατά την οποία, κατά την ημερομηνία της εισαγωγής, η εκτέλεση της συμβάσεως για την οποία ο υποκείμενος στον φόρο είχε αγοράσει και εισαγάγει τα αγαθά είχε ανασταλεί, με τον σοβαρό κίνδυνο η μεταγενέστερη παράδοση/πράξη για την οποία προορίζονταν τα εν λόγω αγαθά να μην πραγματοποιηθεί ποτέ;
2) Η απόδειξη της μετέπειτα πορείας των εισαχθέντων αγαθών, ήτοι η απόδειξη της χρησιμοποιήσεως των εισαχθέντων αγαθών τω όντι για τις φορολογητέες πράξεις του υποκειμένου στον φόρο, καθώς και του τρόπου χρησιμοποιήσεώς τους, συνιστά πρόσθετη προϋπόθεση επιβαλλόμενη για τους σκοπούς της επιστροφής του ΦΠΑ, διαφορετική των απαριθμούμενων στα άρθρα 3 και 4 της όγδοης οδηγίας, η οποία απαγορεύεται από το άρθρο 6 της ιδίας οδηγίας, ή, αντιθέτως, αναγκαία πληροφορία σχετική με την ουσιαστική προϋπόθεση επιστροφής του φόρου η οποία συνίσταται στη χρησιμοποίηση των εισαχθέντων αγαθών στο πλαίσιο των φορολογητέων πράξεων και την οποία η φορολογική αρχή δύναται να επιβάλει δυνάμει του άρθρου 6 της εν λόγω οδηγίας;
3) Έχουν τα άρθρα 2 έως 5 της όγδοης οδηγίας, σε συνδυασμό με το άρθρο 17, παράγραφος 2 και παράγραφος 3, στοιχείο αʹ, της έκτης οδηγίας, την έννοια ότι το δικαίωμα επιστροφής του ΦΠΑ μπορεί να αποκλεισθεί στην περίπτωση κατά την οποία η επίμαχη μεταγενέστερη πράξη, στο πλαίσιο της οποίας επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν τα εισαχθέντα αγαθά, δεν πραγματοποιείται εν τέλει; Υπό τις συνθήκες αυτές, έχει σημασία ο πραγματικός προορισμός των αγαθών, ήτοι το ζήτημα αν αυτά εν πάση περιπτώσει αξιοποιήθηκαν, ο τρόπος κατά τον οποίο αξιοποιήθηκαν και το έδαφος εντός του οποίου αυτά αξιοποιήθηκαν, ήτοι εντός ή εκτός του κράτους μέλους όπου καταβλήθηκε ο ΦΠΑ;
Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι:
Κατ’ ορθή ερμηνεία, η όγδοη οδηγία 79/1072/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 6ης Δεκεμβρίου 1979, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών – Τρόπος επιστροφής του φόρου προστιθεμένης αξίας στους υποκειμένους στο φόρο οι οποίοι δεν είναι εγκατεστημένοι στο εσωτερικό της χώρας, σε συνδυασμό με το άρθρο 170 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, αντιτίθεται στην εκ μέρους κράτους μέλους άρνηση χορηγήσεως σε υποκείμενο στον φόρο ο οποίος δεν είναι εγκατεστημένος στο έδαφός του του δικαιώματος επιστροφής του φόρου προστιθεμένης αξίας που καταβλήθηκε κατά την εισαγωγή αγαθών επί καταστάσεως, όπως αυτή της υποθέσεως της κύριας δίκης, στο πλαίσιο της οποίας, κατά τον χρόνο της εισαγωγής, η εκτέλεση της συμβάσεως στο πλαίσιο της οποίας ο υποκείμενος στον φόρο αγόρασε και εισήγαγε τα αγαθά αυτά είχε ανασταλεί, η πράξη για την οποία τα εν λόγω αγαθά επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν δεν πραγματοποιήθηκε εν τέλει και ο υποκείμενος στον φόρο δεν υπέβαλε στοιχεία που αποδεικνύουν τη μετέπειτα πορεία των αγαθών αυτών.
Έκαστο των κρατών μελών επιστρέφει σε κάθε υποκείμενο στον φόρο ο οποίος δεν είναι εγκατεστημένος στο έδαφός του αλλά σε άλλο κράτος μέλος, τον ΦΠΑ που επιβάρυνε την εισαγωγή αγαθών στο πρώτο αυτό κράτος μέλος, στον βαθμό κατά τον οποίο τα αγαθά αυτά χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες των πράξεων του άρθρου 170 της οδηγίας ΦΠΑ.
Source/ Author:www.curia.eu
