Μη γνήσιος κυρωτικός χαρακτήρας μέτρων που λαμβάνονται επί φορολογικών παραβάσεων: Απόφαση 432/2017 Β' Τμ. ΣτΕ
Με την υπ’ αριθμ. 432/2017 απόφαση του Β’ Τμ. του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι σε περίπτωση φορολογικών παραβάσεων, όπως λόγου χάριν λήψης και χρήσης εικονικών φορολογικών στοιχείων, είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα η λήψη των προβλεπόμενων στο άρθρο 14 παρ. 1 του ν. 2523/1997 μέτρων (δέσμευση καταθέσεων, απαγόρευση παραλαβής δηλώσεων κλπ).
Ειδικότερα, τα προβλεπόμενα στη διάταξη του άρθρου 14 παρ. 1 του ν. 2523/1997 μέτρα σκοπούν στην εξασφάλιση της διατήρησης των περιουσιακών στοιχείων του παραβάτη, ώστε να είναι δυνατή η ικανοποίηση των αξιώσεων του Δημοσίου κατ’ αυτού από τις σχετικές πράξεις επιβολής φόρων, μετά των νομίμων προσαυξήσεων ή προστίμων. Ενόψει αυτού, τα ανωτέρω μέτρα, παρά το νομοθετικό τους χαρακτηρισμό και ως κυρώσεων, δεν έχουν γνήσιο κυρωτικό χαρακτήρα, ούτε, άλλωστε, προσλαμβάνουν τέτοιο χαρακτήρα εκ μόνου του λόγου ότι ενδέχεται να κατατείνουν και στη συμμόρφωση των παραβατών προς τις σχετικές καταλογιστικές πράξεις που εκδίδονται σε βάρος τους. Εφόσον δε δεν είναι δυσανάλογα προς τον προαναφερόμενο σκοπό τους, τα μέτρα αυτά περιορίζουν θεμιτά την οικονομική και επαγγελματική ελευθερία του καθ’ ου και επιτρεπτώς επιβάλλονται σε σχέση με αποδιδόμενες παραβάσεις που ανάγονται σε χρόνο προγενέστερο της θέσπισης της ανωτέρω ρύθμισης, χωρίς να παραβιάζεται εντεύθεν η αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, η οποία δεν προστατεύει τους παραβάτες της φορολογικής νομοθεσίας από τη λήψη τέτοιων μέτρων εξασφάλισης της πληρωμής των οφειλών τους και του δημοσίου συμφέροντος.
Η αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης δεν προστατεύει τους παραβάτες της φορολογικής νομοθεσίας
Source/ Author:https://www.adjustice.gr/
